Grace Patricia Kelly urodziła się 12 listopada 1929 roku w Filadelfii, w Pensylwanii. Jej ojciec, John Brendan Kelly, trenował wioślarstwo i zdobył trzy złote medale olimpijskie jako członek amerykańskiej drużyny wioślarskiej. Po zakończeniu kariery prowadził z powodzeniem fabrykę, dorabiając się fortuny. Matka Grace Kelly, Katherine Majer, była modelką oraz trenerką kobiecej drużyny lekkoatletycznej na Uniwersytecie Pensylwanii. Kelly była trzecim z czworga dzieci i otrzymała imię po siostrze ojca, która zmarła w bardzo młodym wieku.
Grace Kelly od dziecka chętnie występowała na scenie, początkowo w szkolnych przedstawieniach. Jej zainteresowanie sztuką i aktorstwem pomagał rozwijać wuj, George Kelly – pisarz i laureat Nagrody Pulitzera za rok 1926 (za książkę „Żona Craige’a”).
Po ukończeniu szkoły średniej Kelly postanowiła rozpocząć karierę aktorską w Nowym Jorku. Jej rodzice nie byli z tego zadowoleni. Według bliskiej przyjaciółki Kelly, Judith Balaban Quine, Jack Kelly miał nawet powiedzieć, że aktorstwo to „niewiele więcej od prostytucji”. Pomimo to Grace zdecydowała się na studia w Amerykańskiej Akademii Sztuk Dramatycznych. Jako studentka dorabiała jako modelka. Pojawiała się np. w reklamach papierosów Old Gold oraz na okładkach magazynów takich jak „Cosmopolitan” i „Redbook”.
Po ukończeniu Akademii, Grace Kelly próbowała swoich sił na Broadwayu, ale było jej ciężko. Don Richardson, jeden z jej reżyserów i nauczycieli, powiedział o niej później: „Nigdy nie zrobiłaby kariery w teatrze, gdyż chociaż miała świetny styl i wygląd, to brakowało jej mocnego głosu”.
Grace Kelly odkryła wówczas, że dużo większe możliwości stwarza dla niej Hollywood. Po II wojnie światowej przemysł filmowy i telewizyjny kwitł i wielu młodych aktorów miało szanse odnieść sukces.
Gary Cooper odkrył Kelly na planie swojego pierwszego filmu „Czternaście godzin” (1951). Postanowił zatrudnić ją do kolejnej produkcji. To właśnie western „W samo południe” (1952) utorował Grace Kelly drogę do sławy.
Kelly pojawiła się następnie w „Mogambo” (1953), filmie którego akcja dzieje się w Kenii, z udziałem Clarka Gable’a i Avy Gardner. Podczas kręcenia zdjęć do filmu, Kelly miała romans z Gable’m. Kiedy później pytano ją o ten epizod, odpowiedziała uszczypliwie: „Jak myślisz, co można robić, jeśli jesteś w Afryce, w namiocie, sam na sam z Clarkiem Gable’m?”.
Film „Mogambo” był dla niej dużym sukcesem. Kelly została nominowana do nagrody Oscara i zdobyła Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Wytwórnia MGM zaoferowała jej siedmioletni kontrakt, który przyjęła.
W latach 50. Grace Kelly zagrała w trzech filmach u legendarnego Alfreda Hitchcocka: „Okno na podwórze” (1954), „M jak morderstwo” (1954) i „Złodziej w hotelu” (1955). Hitchcock uważał Kelly za uosobienie femme fatale.
W 1954 roku Grace Kelly zagrała w filmie „Dziewczyna z prowincji” u boku Binga Crosby'ego i Williama Holdena. Kelly wcieliła się w rolę zaniedbanej żony alkoholika. Jej kreacja była „okrojona” i nietypowa dla niej, przyniosła jednak upragnioną nagrodę – Grace Kelly zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki, pokonując Judy Garland („Narodziny gwiazdy”).
W połowie lat 50. Kelly była jedną z najlepiej opłacanych i najbardziej uznanych aktorek na świecie. W 1955 została poproszona o udział w amerykańskiej delegacji na Festiwalu Filmowym w Cannes we Francji. Podczas sesji zdjęciowej poznała księcia Monako Rainiera III. Wkrótce nawiązali bliższą znajomość.
Ślub Grace Kelly i księcia Rainiera odbył się 19 kwietnia 1956 roku. Kelly otrzymała tytuł księżnej Monako, księżnej Valentinois i markizy Baux oraz przyjęła nazwisko Grimaldi. Para książęca miała troje dzieci: Karolinę, Alberta i Stefanię.
Z chwilą poślubienia Rainiera, Grace Kelly porzuciła karierę aktorską. Musiała również zrzec się amerykańskiego obywatelstwa. Niektórzy spekulowali, że to mąż kazał jej zerwać z Hollywood. Rainier miał również zakazać w Monako filmów z Grace i cenzurował wszystkie zdjęcia, na których pojawiała się choć w minimalnym negliżu.
Wielu filmowców próbowało nakłonić Grace do powrotu na scenę, jednak za każdym razem odmawiała. Przyjęła rolę księżnej, angażując się w wiele akcji charytatywnych i kulturalnych, choć podobno nie była szczęśliwa w małżeństwie. Na temat „pary stulecia” wiele plotkowano. Zarówno Grace, jak jej mąż Rainier mieli się przez lata zdradzać i kłócić.
Grace Kelly zginęła nagle. 13 września 1982 roku jechała samochodem wraz z młodszą córką, Stefanią. Nagle Kelly straciła kontrolę nad pojazdem i wypadła z drogi biegnącej stromym klifem. Samochód spadł 45 metrów w dół. Jak się później okazało, przyczyną wypadku był udar, jakiego doznała księżna Monako. Grace zmarła następnego dnia, 14 września, w szpitalu. Jej córka doznała sporych obrażeń, ale przeżyła katastrofę.
Po śmierci Grace zaczęło pojawiać się coraz więcej wątpliwości na temat okoliczności wypadku księżnej. Mówiono, że samochód, w chwili wypadku, prowadziła księżniczka Stefania, choć była na to zbyt młoda i nie miała prawa jazdy. Stefania nigdy w pełni nie odcięła się od tych zarzutów. Wydaje się jednak, że pojazd był prowadzony przez Grace, która straciła panowanie nad autem w chwili doznania wylewu.
Czytaj też:
Filmowy symbol wszechczasów. Tajemnicza śmierć Marilyn MonroeCzytaj też:
Charles Bronson – wielka kariera okupiona ciężką pracąCzytaj też:
Nie żyje Jean-Paul Belmondo. Miał 88 lat