Pol Pot urodził się 19 maja 1925 roku jako Saloth Sar. Jego ojciec był właścicielem ziemskim. Kiedy Pol Pot miał pięć lat został wysłany do francuskiej szkoły w Phnom Penh (stolica Kambodży).
Fascynacja komunizmem
Kiedy skończył 18 lat wyjechał do Paryża, gdzie studiował elektronikę. We Francji Pol Pot poznał pisma Marksa i Engelsa i nawiązał kontakt z Komunistyczną Partią Francji, do której niedługo później wstąpił. Już we Francji związał się z grupą innych kambodżańskich aktywistów, zwolenników komunizmu, którzy wraz z nim utworzyli później ugrupowanie pod nazwą Czerwoni Khmerzy (Czerwoni Khmerzy byli zbrojnym skrzydłem Komunistycznej Partii Kampuczy; sformowali szeregi około 1967 roku).
W Paryżu więcej czasu poświęcał spotkaniom z innymi komunistami, niż studiom, więc utracił stypendium i musiał wracać do Kambodży. W latach 1956-1963 rodzina wysłała go o prywatnej szkoły w Phnom Penh, ale i tę szasnę na zdobycie wykształcenia Pol Pot zaprzepaścił. Powtarzał klasy, aż w końcu został wydalony ze szkoły ze względu na związki z komunistami.
W 1963 roku przyjął pseudonim Pol Pot. Kolejne lata spędził na budowaniu poparcia dla idei komunistycznych i tworzeniu struktur Partii Komunistycznej, która powstała w Kambodży w roku 1960 (Pol Pot był jej sekretarzem).
Pol Pot był przeciwnikiem wojskowych rządów generała Lon Nola. W wojnie domowej, która trwała prawie pięć lat od 1970 roku, Czerwoni Khmerzy stopniowo powiększali obszary kambodżańskich wsi pod ich kontrolą. W końcu, w kwietniu 1975 roku siły Czerwonych Khmerów przeprowadziły zwycięski atak na stolicę Phnom Penh i ustanowiły rząd. Premierem nowego rządu został Pol Pot. 17 kwietnia 1975 roku zmieniono nazwę państwa na Demokratyczna Kampucza.
Demokratyczna Kampucza – koszmar na jawie
Pol Pot wprowadził radykalne „reformy” społeczne, zmuszając setki tysięcy ludzi do katorżniczej pracy. Zamknięto szkoły, szpitale i wiele fabryk – wszyscy mieli „wrócić do korzeni” i pracować na roli. Zlikwidowano pieniądz i banki, a także zakazno religii i zlikwidowano własność prywatną.
Ludzi masowo przesiedlano na wieś. Setki tysięcy osób zostało zabitych. W czasie czterech lat rządów Pol Pota zginęło nawet 2 miliony ludzi – dokładna liczba ofiar jednego z najbardziej krwawych reżimów komunistycznych wciąż nie jest znana i pozostaje kwestią sporną wśród historyków.
Głównym wrogiem swoich rządów Pol Pot uczynił Wietnam rozpoczynając z nim wojnę oraz eksterminując Wietnamczyków mieszkających na terenach spornych. Aby pokonać siły Pol Pota Wietnam zaczął wspierać opozycyjne wobec niego oddziały Khmerów. Wietnamczykom udało się także uwolnić wielu więźniów reżimu kampuczańskiego dyktatora, którzy ostatecznie utworzyli powiązany z Hanoi komunistyczny rząd ocalenia narodowego. 7 stycznia 1979 roku Wietnamczycy zajęli stolicę Kampuczy Phnom Penh, tworząc Ludową Republikę Kampuczy.
Po zajęciu stolicy, Pol Pot uciekł do Tajlandii, gdzie formował oddziały Czerwonych Khmerów, które miały ruszyć przeciwko nowemu rządowi Kampuczy wspieranemu przez Hanoi (w tym czasie Khmerzy otrzymywali pomoc z Chin). Pol Pot kierował działaniami partyzanckimi aż do lat 90., choć z czasem jego wpływ na organizację malał.
W połowie lat 90. Czerwoni Khmerzy byli już niemal zupełnie rozbici. W 1997 roku Pol Pot został aresztowany przez własnych towarzyszy i skazany za zdradę stanu. Umarł, zanim zdążył odbyć karę. Pol Pot zmarł 15 kwietnia 1998 roku z przyczyn naturalnych.
W 2006 roku rozpoczęły się procesy przywódców Czerwonych Khmerów prowadzone przez ONZ i rząd Kambodży. Wielu z nich zostało oskarżonych o przeprowadzenie ludobójstwa i skazanych na kary dożywotniego więzienia.
Czytaj też:
Leopold II Koburg. Miłośnik kobiet i morderca milionów na belgijskim tronie