Wimbledon to jeden z czterech turniejów Wielkiego Szlema, obok Australian Open, French Open (Rolland Garros) i US Open. Turniej rozgrywany jest corocznie na przełomie lipca i sierpnia, czyli w połowie sezonu tenisowego. Podczas gdy standardowe turnieje trwają tydzień, wielka czwórka jest zawsze rozplanowana na dwa tygodnie. Ponadto, mężczyźni grają mecze nie do dwóch, lecz do trzech wygranych setów. Zawody te od ponad 145 lat przyciągają największe nazwiska świata tenisa oraz miliony widzów.
Początki Wimbledonu
Pierwsza edycja turnieju – wówczas tylko mężczyzn – odbyła się w 1877 roku. Miejscem zawodów jest Londyn, a konkretnie rozległy teren klubu All England Lawn Tennis and Croquet Club. Co ciekawe, dochód z pierwszego turnieju miał służyć zakupowi nowego wałka do trawy. Do udziału zgłosiło się 22 amatorskich zawodników, a zwycięzcą został Spencer Gore. W 1884 roku dodano konkurencję gry pojedynczej kobiet – jej pierwszą triumfatorką była Maud Watson. Zaczęli również grać debliści. Od 1913 roku ruszyły także deble kobiet i gra mieszana. Turniej rozwijał się, a jego prestiż rósł. Od 1922 roku mecze odbywają się na obecnych obiektach przy Church Road. Od 1968 roku Wimbledon – podobnie jak reszta Wielkiego Szlema – stał się turniejem zawodowców.
Korty na trawie
Kompleks Wimbledon składa się z 18 kortów głównych oraz licznych mniejszych. Centralnym punktem jest słynny Centre Court, mogący pomieścić ponad 14 tysięcy widzów. Od 2009 roku wyposażony jest on w rozsuwany dach, co pozwala rozgrywać mecze nawet przy niesprzyjającej pogodzie. Drugi co do ważności kort to No.1 Court – także z dachem, oddany do użytku w 1997 roku.
Mecze rozgrywane są na trawiastej nawierzchni, która wymaga szczególnej pielęgnacji. Taki rodzaj kortu sprawia, że piłka odbija się szybko i nisko, faworyzując zawodników o precyzyjnym, silnym serwisie i umiejętności gry przy siatce. Stąd wymiany pomiędzy zawodnikami trwają zwykle znacznie krócej, niż na nawierzchni ceglanej, czyli mączce, gdzie piłka odbija się znacznie wolniej i wyżej.
Rekordziści
W historii Wimbledonu zapisało się wiele wielkich nazwisk. Wśród mężczyzn rekordzistą pod względem liczby tytułów w grze pojedynczej zawodowców jest Roger Federer, który zwyciężał aż osiem razy (2003–2007, 2009, 2012, 2017). Pete Sampras i Novak Djokovic mają na koncie po siedem wygranych Wimbledonów, a Björn Borg pięć. W grupie graczy, którzy zdobyli tytuł trzykrotnie, są m.in. John McEnroe i Boris Becker.
Wśród kobiet liderką pozostaje Martina Navratilova, triumfująca dziewięciokrotnie (1978–1979, 1982–1987, 1990). Serena Williams i Steffi Graf zostały mistrzyniami Wimbledonu siedmiokrotnie, a Venus Williams pięciokrotnie.
Sukcesy Polaków
W 2012 roku do finału gry pojedynczej dotarła Agnieszka Radwańska. Po zaciętym pojedynku przegrała z Sereną Williams. Było to pierwsze w historii tak znamienite osiągnięcie polskiej tenisistki w Wielkim Szlemie w Erze Open.
W 2021 roku w półfinale z zawodów odpadł Hubert Hurkacz. W ćwierćfinale polski tenisista wyeliminował z zawodów Rogera Federera. Tak się złożyło, że było to ostatnie spotkanie Szwajcara w Wimbledonie.
Polacy odnosili sukcesy także w grze podwójnej. Łukasz Kubot w parze z Marcelo Melo zwyciężył w 2017 roku, a Mariusz Fyrstenberg i Marcin Matkowski wielokrotnie dochodzili do późniejszych rund. W grze mieszanej w 2018 roku triumfowali Alicja Rosolska i Nikola Mektić.
Na razie spektakularnych sukcesów nie odniosła na Wimbledonie najlepsza polska tenisistka Iga Świątek. Pięciokrotna triumfatorka Wielkiego Szlema (cztery razy Rolland Garros, raz US Open) najwyżej doszła w roku 2023 – do ćwierćfinału.
Tradycja i współczesność
Wimbledon słynie z precyzyjnie przestrzeganych zasad dotyczących ubioru zawodników – obowiązuje biały strój, bez żadnych kolorowych akcentów. Jest także szereg innych rytuałów. Tradycyjne truskawki ze śmietaną, elegancki dress code publiczności, obecność członków rodziny królewskiej czy fakt, że zawodnicy zwracają się do sędziów z "Sir" lub "Madam" – wszystko to nadaje wydarzeniu wyjątkowy klimat.
Mimo że Wimbledon z czasem został dostosowany do współczesnych wymagań – wprowadzenie systemu hawk-eye (elektroniczny system wspomagający sędziów), dachów, czy zmiana formatu decydującego seta, to wciąż pozostaje symbolem nieprzemijającej klasyki.
Triumf na Wimbledonie uważany jest w świecie sportu za koronę tenisowej chwały.
Czytaj też:
Australian Open. Perła w świecie tenisa