Po bezpotomnej śmierci Kazimierza Wielkiego, polski tron przypadł w udziale jego siostrzeńcowi, Ludwikowi Andegawenowi. Ludwik, król Węgier, sam nie miał jednak syna. Musiał zadbać, aby trony Węgier i Polski objęły jego córki.

Polska była przez Ludwika zaniedbywana, nie lubił on Krakowa. Przez jakiś czas, w jego imieniu, na Wawelu przebywała jego matka (siostra króla Kazimierza), Elżbieta Łokietkówna. Choć, jako córka Władysława Łokietka, cieszyła się ona dużym szacunkiem, to nie była przecież polską królową. Polscy rycerze mieli nadzieję, że „prawdziwy” władca nastanie w Polsce dopiero, kiedy tron w Krakowie obejmie jedna z córek Ludwika, poślubiając wybranego przez rycerstwo możnowładcę.

Jak wiadomo, wybór padł na Jagiełłę, litewskiego księcia, syna sławnego Olgierda, potomka Giedymina. Jadwiga Andegaweńska i Jagiełło, który na chrzcie otrzymał imię Władysław, pobrali się w roku 1386.

Wszystko wskazywało, że królewska para wkrótce obdarzy Koronę potomkiem. Ojciec Władysława słynął z posiadania ogromnej ilości dzieci (łącznie miał ich 23), Ludwik Węgierski zaś, ojciec Jadwigi, miał 3 córki. Wydawało się więc, że zdrowie i, jak powiedzielibyśmy dziś, geny, pozwolą na posiadanie dzieci.

Jednak lata mijały, a Jadwiga nie stawała się brzemienna. Królowa czyniła liczne posty i dużo się modliła. Próbowała nawet szukać porad w horoskopach (była to wówczas praktyka powszechna wśród monarchów). Dopiero 12 lat po ślubie, w roku 1398 zaszła w ciążę.

Królewna Elżbieta Bonifacja przyszła na świat 22 czerwca 1399 r. Imiona otrzymała po babce Elżbiecie Bośniaczce (matce Jadwigi) oraz na cześć papieża Bonifacego IX, który był jej ojcem chrzestnym.

W całym Krakowie panowała z pewnością ogromna radość. Niestety dość szybko okazało się, że maleńka królewna choruje. Również Jadwiga czuła się bardzo źle. W źródłach brakuje jakichkolwiek informacji na temat przyczyny choroby zarówno dziecka, jak królowej.

13 lipca 1399 r. Elżbieta Bonifacja zmarła. Jan Długosz przekazał, że fakt ten był ukrywany przed Jadwigą, lecz nie wiadomo, czy faktycznie tak było. Tak czy inaczej królowa musiała być wówczas już bardzo słaba. Zmarła 17 lipca, kilka dni po swoim pierwszym i jedynym dziecku.

Badania przeprowadzone w 1949 r. wykazały, że Jadwiga i Elżbieta Bonifacja zostały pochowane we wspólnej trumnie. Dla całego Krakowa i Korony śmierć Jadwigi i jej dziecka musiała być ogromnym ciosem. Choć śmiertelność noworodków, nawet tych z rodzin królewskich, była wówczas wysoka, to odejście długo wyczekiwanego potomka pary królewskiej musiało być szczególnie bolesne.