Zadaniami lekkiej piechoty były osłona hoplitów przed pociskami i eliminowanie wrogich strzelców lub oszczepników. Formacja peltastów rekrutowała się z uboższych mieszkańców Grecji, natomiast łuczników (toxotai) zaciągano często za granicą. Najbardziej ceniono Scytów, obecnych w greckich armiach już w VI w. p.n.e. Ich postaci są częstym motywem na greckich wazach, dzięki którym można zrekonstruować wygląd ich łuków oraz odzieży. Łucznicy ze Scytii posługiwali się kompozytowymi (złożonymi) łukami refleksyjnymi, czyli bronią o drewnianym rdzeniu wzmocnionym od wewnątrz pasami rogu, a z zewnątrz ścięgnami i o końcach ramion skierowanych w przód, kiedy łuk pozbawiony był cięciwy. Po założeniu cięciwy łuczysko przypominało kształtem grecką literę sigma; broń taką określano jako podwójnie krzywą, jej długość wynosiła ok. 80 cm.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.