Dotychczasowe Chamartín było już zdecydowanie za małe. W 1945 roku zaczęto konstruować obiekt, który został ukończony ledwie dwa lata później. Za inaugurację posłużył mecz z portugalskim klubem Os Belenenses 14 grudnia 1947 roku. Stadion był uważany za jedną z najpiękniejszych i najnowocześniejszych aren świata, a jego pojemność wynosiła wtedy 75 342 miejsca. W 1954 roku odbyła się przebudowa, dzięki której obiekt stał się jednym z największych na świecie i mógł pomieścić 125 tysięcy kibiców.
Zmiana nazwy
W 1957 roku zmianie uległa jego nazwa. Chamartín przemianowano na Estadio Santiago Bernabéu. Ówczesny prezes Królewskich został w ten sposób uhonorowany za zasługi dla klubu. Stadion stał się świadkiem największych sukcesów w historii Realu Madryt. Klub w latach 1955–1960 zdobyli pięć kolejnych Pucharów Europy, a w drużynie grał wtedy najlepszy strzelec w historii klubu – Alfredo Di Stéfano. Rozgrywano na obiekcie między innymi finały Pucharu Mistrzów w 1957, 1969, 1980 i 2010 roku. Obiekt gościł też liczne uroczystości związane z Królewskimi, przykładowo 75. rocznicę założenia klubu w 1977 roku czy 100. rocznicę w 2002 roku. Na Estadio Santiago Bernabéu wielokrotnie odbywały się też finały Pucharu Króla, a w 2018 roku w wyjątkowych okolicznościach na obiekcie Realu Madryt rozegrano finał Copa Libertadores pomiędzy Boca Junior i River Plate.
Zasługa wizjonera
Wizjonerstwo Santiago Bernabeu sprawiło, że plan się powiódł, a samemu Hiszpanowi udało się na zawsze zapisać złotymi zgłoskami w historii ekipy. Pomimo jego olbrzymich zasług nie mógł dalej piastować funkcji prezesa, gdyż hiszpański rząd był zmuszony do zdymisjonowania zarówno sterników najważniejszych hiszpańskich klubów ze względu na falę przemocy pomiędzy obydwoma drużynami.
W końcu we wrześniu 1943 roku Bernabeu został prezesem „Królewskich”. Od samego początku mówił, że jego celem jest stworzenie ze stołecznej ekipy najlepszej drużyny na świecie. Podzielił obszar działań na dyrektywy, wedle których wybrane osoby były odpowiedzialne za pewne obszary. Niezależne organy techniczne działały przy każdej sekcji klubu, a nawet w każdej kategorii wiekowej. To właśnie Santiago Bernabeu był pierwszym, jeśli chodzi o propagowanie marki klubu najpierw w całej Hiszpanii, a później na całym świecie. Działania legendarnego prezesa doprowadziły również do powstania sekcji koszykówki, piłki ręcznej, siatkówki, tenisa i gimnastyki – takie same praktyki stosowały później kluby na całym świecie.
Słynna uczciwość Bernabeu stała się początkiem spopularyzowania bardzo znanego wówczas powiedzenia w Hiszpanii: „Wierzę w Boga, w Hiszpanię i don Santiago Bernabeu”, które idealnie oddaje, jak wielkim zaufaniem cieszył się hiszpański sternik wśród fanów madryckiego klubu. Budowa wielkiego Realu Madryt została rozpoczęta na dobre. Do zespołu przychodzili kolejni wielcy piłkarze, trybuny stadionu pękały w szwach, a do klubowej klasy zaczęły napływać coraz większe pieniądze. Pełen sukces instytucjonalny i piłkarski.
Jakiś czas temu ogłoszono konkurs na projekt przebudowy stadionu, która może okazać się znaczną rewolucją. Oprócz wyglądu samego stadionu, zmianie ulegnie także nazwa, które poszerzona zostanie o człon odnoszący się do głównego inwestora.
Czytaj też:
Polacy po raz pierwszy na mundialu. Francja 1938Czytaj też:
Mundial w cieniu Faszyzmu. Włochy 1934Czytaj też:
Więcej niż sport. Początki piłki nożnej