Sztandarowym projektem, który na życzenie Hitlera miał zrealizować Ferdinand Porsche był niewielki samochód, na tyle tani, aby kupić mógł go każdy Niemiec. Nie był to jednak pomysł Führera.

Koncepcja taniego „auta dla ludu” (niem. Volkswagen) to jeszcze wczesne lata 20. - mówi Ludvigsen. - Od zawsze robiono w Niemczech świetne luksusowe auta, ale z jakiegoś powodu nie powstała tam naprawdę tania i masowa konstrukcja. Oczywiście, produkowano w Niemczech tanie pojazdy, ale ciężko byłoby je nazwać autami z prawdziwego zdarzenia. Niemcy byli wtedy daleko w tyle za USA, jeżeli chodzi o liczbę aut na 100 mieszkańców. Również Francuzi wyprzedzali Niemców!

Porsche najął grupę Amerykanów niemieckiego pochodzenia, którzy pracowali wcześniej dla Forda. Mieli się zająć uruchomieniem masowej produkcji w fabryce Volkswagena w Wolfsburgu.

Hitler od początku był zainteresowany tym, żeby taki volkswagen można było łatwo przerobić na użytek wojskowy. Porsche nie zdążył uruchomić masowej produkcji aut osobowych, w III Rzeszy zajął się produkcją pojazdów dla wojska. Jednym z najbardziej zabójczych był niszczyciel czołgów nazwany jego imieniem.

Stosunek zniszczonych maszyn wroga do strat własnych wynosił u nich ok. 10:1 - wyjaśnia Ludvigsen. - Był to bez wątpienia najskuteczniejszy niszczyciel czołgów w czasie II wojny światowej. Sowieci tak się go bali, że od czasu bitwy na Łuku Kurskim każdy niemiecki niszczyciel czołgów nazywali właśnie „ferdinand”. Hitler był zafascynowany tą konstrukcją. Jej „ojcem” był oczywiście wybitny austriacki konstruktor Ferdinand Porsche.

Do pracy przy produkcji swoich pojazdów genialny konstruktor wykorzystywał robotników przymusowych, m.in. z Polski. „Tak, nie da się tego ukryć ani nie da się tego bronić” - zaznacza historyk.