Ostatnie lata wielkiej uczonej
  • Sławomir KoperAutor:Sławomir Koper

Ostatnie lata wielkiej uczonej

Dodano: 
Maria Skłodowska-Curie
Maria Skłodowska-Curie Źródło: NAC
HISTORIA WIECZNIE ŻYWA | Chociaż od zakończenia pierwszej wojny światowej zdrowie Marii Skłodowskiej-Curie szwankowało, to noblistka nie wyobrażała sobie życia bez pracy w laboratorium.

Nie zdawała sobie sprawy ze szkodliwości promieniotwórczości, zresztą pracowała ze związkami promieniotwórczymi od kilkudziesięciu lat i zaczęła tracić wzrok (przeszła trzy operacje), do tego dochodziły zaburzenia równowagi, szumy w uszach, uczucie ciągłego zmęczenia i utrzymująca się niemal non stop lekka gorączka.

Nie zapomniała jednak o swoim największym marzeniu, czyli o utworzeniu Instytutu Radowego w Warszawie. Projekt popierały polskie władze i 3 czerwca 1925 r. uczona przybyła do kraju, by wziąć udział w położeniu kamienia węgielnego pod budowę placówki. Maria położyła też pierwszą symboliczną cegłę, a drugą jej dawny znajomy z Paryża, prezydent Stanisław Wojciechowski. Niestety, problemem okazały się sprawy finansowe, największym kłopotem był zakup grama radu, gdyż pozostawało to poza możliwościami finansowymi organizatorów.

Artykuł został opublikowany w 23/2024 wydaniu tygodnika Do Rzeczy.