Po zabójstwie Juliusza Cezara, który był kochankiem Kleopatry, rządy w Rzymie objęli triumwirowie: Marek Antoniusz, Oktawian August i Marek Lepidus. Ich wojska prowadziły wojnę z zabójcami Cezara, Brusem i Kasjuszem. Triumwirat poprosił wówczas o pomoc Egipt. Kleopatra zdecydowała o wysłaniu do Rzymu czterech legionów.
W 42 roku p.n.e. siły triumwirów odniosły zwycięstwo w bitwie pod Filippi. Marek Antoniusz i Oktawian August podzielili się władzą w Rzymie.
Spotkanie
Niedługo później Marek Antoniusz, chcąc ją poznać, wezwał Kleopatrę do miasta Tars. Zgodnie z historią przedstawioną przez Plutarcha, Kleopatra popłynęła do Tarsu ubrana w szaty Izydy. Antoniusz od razu uległ jej urokowi. Królowa Egiptu również była oczarowana rzymskim wodzem.
Marek Antoniusz zgodził się chronić Egipt i koronę Kleopatry, obiecując wsparcie w usunięciu młodszej siostry Kleopatry, Arsinoe, będącej wówczas na wygnaniu. Kleopatra wróciła do Egiptu. Antoniusz dołączył do niej wkrótce i spędził z nią zimę na przełomie 41 i 40 roku p.n.e.
Marek Antoniusz przygotowywał się jednocześnie do wojny z Partami. W końcu musiał też wracać do Rzymu, gdyż niedawno zmarła jego żona Fulwia, a on poślubić miał siostrę Oktawiana Augusta, Oktawię. Już po wyjeździe Antoniusza, Kleopatra urodziła bliźnięta: Aleksandra Heliosa (zwanego Słońce) i Kleopatrę Selene (Księżyc).
W 37 roku p.n.e. Marek Antoniusz ponownie spotkał się ze swą egipską kochanką prosząc, aby pomogła mu w nadchodzącej wojnie z Partami. W zamian zgodził się zwrócić Egiptowi znacznej powierzchni ziemie, m.in. Cypr, Kretę, Cyrenajkę (Libię), Jerycho oraz dużą część Syrii i Libanu. Po dziewięciu miesiącach od ponownego spotkania z Antoniuszem, Kleopatra w 36 roku p.n.e. urodziła kolejnego syna, Ptolemeusza Filadelfosa.
Wojna z Oktawianem
Wojna z Partami nie poszła po myśli Rzymian. Antoniusz, upokorzony porażką, nie chciał wracać do Rzymu. Udał się więc do Egiptu, gdzie czekała na niego Kleopatra. W roku 34 p.n.e. Antoniusz ogłosił Cezariona (syna Kleopatry i Cezara) swoim synem i prawowitym następcą Cezara, a także przyznał ziemię każdemu ze swoich dzieci, które miał z Kleopatrą. Ten czyn spowodował wzburzenie w Rzymie i ostrą reakcję Oktawiana Augusta. Pod koniec 32 roku p.n.e. senat rzymski pozbawił Antoniusza wszystkich jego tytułów, a Oktawian wypowiedział wojnę Egiptowi.
2 września 31 roku p.n.e. siły Oktawiana pokonały wojska Antoniusza i Kleopatry w bitwie pod Akcjum. Okręty Kleopatry opuściły pole bitwy i uciekły do Egiptu. Wojskom Antoniusza udało się wyrwać z okrążenia i do nich dołączyć, lecz porażka Egipcjan stała się faktem.
Kiedy Aleksandria została zaatakowana przez siły Oktawiana, Antoniusz, rozdzielony ze swoją kochanką, usłyszał pogłoskę, że Kleopatra popełniła samobójstwo. Informacja ta tak go poruszyła, że rzucił się na własny miecz. Wtedy jednak do jego komnaty wpadł goniec, który zaprzeczył, jakoby królowa Egiptu targnęła się na swoje życie. Było jednak za późno. Marek Antoniusz umierał.
Kleopatra długo rozpaczała po utracie Antoniusza, lecz wojna z Oktawianem wciąż trwała. Dziesięć miesięcy później wojska rzymskie weszły do Aleksandrii.
10 sierpnia 30 roku p.n.e. (lub 12 sierpnia; podaje się różne daty) po spotkaniu ze zwycięskim Oktawianem, Kleopatra zamknęła się w swojej komnacie z dwiema służącymi. Sposób, w jaki zginęła nie jest do końca pewny. Na ten temat pojawiło się na przestrzeni wieków wiele plotek.
Informacją powtarzaną najczęściej, m.in. za Plutarchem jest to, że Kleopatra zginęła popełniając samobójstwo poprzez użycie trucizny jadowitego węża zwanego boleniem, który był symbolem egipskiej rodziny królewskiej. Zgodnie z życzeniem Kleopatry, jej ciało zostało pochowane razem z Markiem Antoniusza. Oktawian August zadbał o godny, królewski pochówek kochanków. Egipt, po śmierci Kleopatry, został włączony w granice Imperium Rzymskiego.
Czytaj też:
Bitwa pod Kannami. Rzeź rzymskich wojskCzytaj też:
"Dzień grozy". Katastrofa, która pogrążyła dziesiątki starożytnych miastCzytaj też:
Pogrom Rzymian pod Adrianopolem. Śmierć cesarzaCzytaj też:
QUIZ: Igrzyska olimpijskie w starożytności. Jak wszystko się zaczęło?