Tomasz Zbigniew Zapert: Motorem napisania książki „Krew i popiół. Polscy żołnierze Napoleona” była kinematografia?
Piotr Korczyński: Zdecydowanie tak. Pamiętam do dziś ten pochmurny piątek wieczorową porą 24 listopada 2023 r., gdy z krakowskiego kina Kijów wyszła dość spora grupa widzów. Większość, do której i ja się zaliczałem, nie miała zadowolonych min. Zdarzyło się to po pokazie superprodukcji „Napoleon” w reżyserii Ridleya Scotta. Brytyjski reżyser i jego amerykański scenarzysta David Scarpa nawiązali do bogatej tradycji Albionu przedstawiania Boga Wojny w karykaturalnej formie.
Jednak jestem wdzięczny za ten zawód kinomana, bo w ramach „odtrutki” odświeżyłem sobie takie arcydzieła, jak „Napoleon” Abela Gance’a – sprzed bez mała stulecia, „Waterloo” Siergieja Bondarczuka z 1970 r. czy „Pojedynek” – debiut R. Scotta (1977), adaptację opowiadania Josepha Conrada. A przede wszystkim reżyserowaną przez Andrzeja Wajdę ekranizację „Popiołów” Stefana Żeromskiego, która wywołała nad Wisłą wielkie dysputę i ferment. I te tytuły skłoniły mnie, by napisać książkę o polskich żołnierzach Napoleona, a jednocześnie wyjść poza ramy tej epoki.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.