Fryderyk Chopin i George Sand spotkali się po raz pierwszy w 1836 r. George Sand, a właściwie Aurora Dudevant, poznała czarującego pianistę rok po burzliwym rozwodzie z Casimirem Dudevant, ojcem dwójki jej dzieci. Po wygranej batalii sądowej wraz ze swoim przyjacielem Ferencem Lisztem założyła salon muzyczno-literacki. Podczas jednego z towarzyskich spotkań do salonu Goerge zawitał właśnie Fryderyk Chopin, który już wówczas w Paryżu miał status gwiazdy. Według relacji świadków pisarka przez cały wieczór z fascynacją słuchała gry Chopina. Dystyngowany polski dżentelmen wpadł jej w oko.
Nieromantyczna miłość
Chopin w liście do rodziny pisał później, że „spotkał ważną i sławną osobistość Madame Dudevant, znaną pod nazwiskiem George Sand”, dodając, że nie przypadła mu specjalnie do gustu i że jego zdaniem jest raczej mało atrakcyjna.
Istotnie uroda George Sand była …dyskusyjna. Najpełniej oddaje ją opis hrabiego de Vigny: „Czarne wijące się włosy spływają na ramiona, podobnie jak u aniołów Rafaela. Oczy ogromne i czarne, jak u pięknych mistycznych włoskich rzeźb. (...)Twarz surowa, zastygła. Dolna część twarzy ciężkawa i niezbyt miła, usta brzydkie. Sylwetka niezwinna. Maniery, dźwięk głosu i odważna mowa – wszystko męskie”. Fryderyka mógł także odstraszać sposób bycia George Sand: cięty język, męskie stroje i cygaro w ustach.
Powściągliwy stosunek Chopina podziałał motywująco na ambitną pisarkę – postanowiła walczyć o względy genialnego pianisty. Po kilku spotkaniach (do których doszło nie bez oporów Chopina), ten w końcu zaczął spoglądać na nią łaskawszym okiem. Ich relacja stawała się coraz bliższa, aż w końcu Fryderyk zauważył jej „ogniste spojrzenie, które nim zawładnęło". W 1838 r. Fryderyk Chopin i George Sand zostali parą.
Wówczas to w ich głowie zrodził się pomysł, aby jesień i zimę spędzić na Majorce. „Rajskie wakacje” po tygodniu zmieniły się w piekło. Po gwałtownej zmianie pogody na wietrzną i wilgotną, stan zdrowia trawionego gruźlicą Chopina znacznie się pogorszył. Właściciel wynajętego pensjonatu wyrzucił parę z domu, przerażony perspektywą zarażenia gruźlicą, a ponadto spalił wszystkie meble, a od gości żądał odszkodowania. George i Fryderyk (oraz jej dzieci, które im towarzyszyły) stali się na wyspie persona non grata – miejscowi, bojąc się choroby, nie chcieli im wynająć żadnego lokum. Wreszcie para wynajęła stary opuszczony klasztor w miejscowości Valdemoss – tam George zaopiekowała się dziećmi i chorym ukochanym. Wakacyjny koszmar skończył się w 1839 r. powrotem do Francji.
Przez kolejnych siedem lat Fryderyk Chopin mieszkał razem z George Sand i jej dziećmi w Nohant, wiosce w środkowej Francji. Chopin miał tam nieograniczone możliwości tworzenia, jednakże jego stan fizyczny wciąż się pogarszał. George, de facto, była dlań bardziej matką i opiekunką, niźli kochanką. W jednym z listów stwierdziła nawet wprost: „Już siedem lat żyję z Chopette (tak określała Chopina) jak dziewica”.
Sam Chopin był także coraz trudniejszy dla otoczenia: bywał kapryśny, kłótliwy, miewał gwałtowne wahania nastroju. Sytuację zagęszczały też niełatwe relacje z dziećmi pisarki. Jej syn Maurice czuł ogromną zazdrość o względy, jakimi jego matka darzyła Chopina, szczerze go nie znosił i wprost mówił, że chce, aby ten zniknął z ich życia. Z kolei jej córka, Solagne, była mocno zżyta z partnerem matki. Na tyle mocno, aby George zaczęła w pewnym momencie podejrzewać nawet Chopina o romans z jej własną córką! Zresztą właśnie to konflikt o Solagne (a dokładnie o jej małżeństwo) miał doprowadzić do ostatecznego rozpadu związku Chopina i Sand. Podczas, gdy matka sprzeciwiała zamążpójściu Solagne, Chopin wziął jej stronę. Kompozytor opuścił posiadłość w Nohant jesienią 1846 r. i nigdy już do niej nie wrócił.
Fryderyk i George spotkali się jeszcze raz w 1848 r. Chopin zerwał z nią później kontakt, lecz tuż przed śmiercią miał podobno wyszeptać: „Mówiła, że umrę na jej rękach”. George jednak nie przybyła. Fryderyk Chopin zmarł 16 października 1849 r. George Sand nie zjawiła się na jego pogrzebie.
W kolejnych latach pisarka zaangażowała się w życie polityczne Francji. Zostawiła po sobie ponad 70 powieści, 20 sztuk teatralnych, eseje, nowele i obszerną korespondencję. Zmarła w nocy z 7 na 8 czerwca w 1876 r. – tym samym przeżyła swojego słynnego partnera o 27 lat.
Czytaj też:
Fryderyk Chopin. Ostatni koncert w Polsce, życie na obczyźnie i trudna miłośćCzytaj też:
Pomnik Chopina w Łazienkach. Trudna historia słynnego monumentuCzytaj też:
Koncert noworoczny z Wiednia. Skąd pochodzi tradycja wiedeńskich koncertów?