W tamtych czasach trudno było sobie wyobrazić, by Polak mógł zdobyć lepsze wykształcenie. Stanisław Szczepanowski studiował na Politechnice Wiedeńskiej, następnie kształcił się w paryskiej École Centrale des Arts et Manufactures, a dyplom inżyniera uzyskał w Londynie (studiował tam w latach 1869–1871). Początkowo wszystko wskazywało na to, że uzdolniony inżynier z Polski zostanie na dobre w Londynie i będzie pracował na rzecz gospodarczego rozkwitu imperium. W latach 1870–1879 Szczepanowski był urzędnikiem India Office (przyznano mu obywatelstwo brytyjskie), gdzie pracował m.in. nad rozwojem brytyjskiego przemysłu przędzalniczego.
W 1879 r., w wieku 35 lat, porzucił on jednak karierę urzędniczą i postanowił przenieść się do Galicji. Skłoniły go do tego wieści o mającym tam miejsce ogromnym boomie naftowym. Od samego początku sprzyjało mu szczęście, ponieważ założona przez niego kopalnia ropy naftowej w Słobodzie Rungurskiej okazała się wyjątkowo wydajna. Przez pewien okres nie miała ona sobie równych wśród podobnych instalacji w Galicji.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.