Zanim przyszły as przestworzy usiadł za sterami, był jednym ze studentów Politechniki Warszawskiej. W listopadzie 1918 r. jako ochotnik wszedł w szeregi żołnierzy Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-bolszewickiej został dwukrotnie ranny: pod Połockiem i pod Radzyminem. Za udział w tej ostatniej bitwie, po której do końca życia kulał już na jedną nogę, podporucznik miał do wyboru: zakończyć służbę wojskową ze Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari V klasy lub służyć dalej jako oficer w lotnictwie.
W 1925 r. – jako 26-latek – Stanisław Skarżyński ukończył Szkołę Pilotów w Bydgoszczy i służył w 1. Pułku Lotniczym w Warszawie. Jego prywatną pasją stały się zaś dalekie loty sportowe.
Afryka i Atlantyk
Światową sławę przyniosła mu już podróż dookoła Czarnego Lądu. Za sterami dwumiejscowego samolotu łącznikowego PZL Ł.2 wraz z por. Andrzejem Markiewiczem kpt. Skarżyński wyruszył z Warszawy i poprzez Belgrad i Ateny dotarł do Kairu. Stamtąd trasa wiodła m.in. przez Chartum, Elisabethville, Léopoldville, Lagos, Abidżan, Bamako, Dakar, Port Etienne, Agadir, Villa Cisneros, Casablancę, Alicanter oraz Paryż. Polacy mimo ogromnych problemów z silnikiem pokonali od 1 lutego do 5 maja 1931 r. łącznie 25 770 km.
Swoją niezwykłą podróż opisał w wydanej jeszcze w 1931 r. przez Aeroklub Rzeczypospolitej Polskiej książce „25.770 kilometrów ponad Afryką”. A to wcale nie była jego największa przygoda!
RWD-5. Skonstruowany w latach 30. polski samolot turystyczno-sportowy o rozpiętości skrzydeł wynoszącej 10,2 m. Twórcami maszyny o charakterystycznym „rybim” kształcie byli Stanisław Rogalski, Stanisław Wigura i Jerzy Drzewiecki. W 1933 r. skonstruowano jednomiejscowy wariant RWD-5bis, w którym w miejscu tylnej kabiny zainstalowano dodatkowy zbiornik paliwa, a w skrzydłach kolejne dwa zbiorniki.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.