Było to zakończenie trwającego od dziewięciu lat konfliktu o ujście Wisły i Prusy, które zostały w 1626 r. najechane przez króla Szwecji Gustawa Adolfa, a jednocześnie był to kolejny epizod w konflikcie dwóch linii dynastii Wazów. Polskiej, w osobie króla Władysława IV, i szwedzkiej – reprezentowanej przez wspomnianego Gustawa i jego jedyną córkę, królową Krystynę. Poprzednia faza konfliktu zakończyła się porażką Rzeczypospolitej, która straciła Inflanty aż do Dźwiny, a dodatkowo Szwedzi przejęli kontrolę nad Tolkmickiem, Elblągiem, Braniewem, Piławą i Kłajpedą w Prusach. Zyskali też prawo pobierania cła w Gdańsku, dzięki któremu król Gustaw Adolf mógł sfinansować silną armię i dzięki temu najechać później Rzeszę Niemiecką w czasie wojny trzydziestoletniej.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.