George Edward Foreman urodził się 10 stycznia 1949 roku w Marshall w Teksasie. Dorastał w trudnych warunkach w Houston, gdzie jako nastolatek miał problemy z prawem i angażował się w działalność przestępczą. W wieku 16 lat dołączył do Job Corps, rządowego programu pomagającego młodzieży w zdobyciu wykształcenia i pracy, co stało się punktem zwrotnym w jego życiu. To właśnie wtedy odkrył boks, który pozwolił mu skierować energię na właściwe tory.
Jego talent szybko zaowocował sukcesami na ringu amatorskim. W 1968 roku zdobył złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku w wadze ciężkiej, co otworzyło mu drzwi do kariery zawodowej.
Droga na szczyt wagi ciężkiej
Po przejściu na zawodowstwo Foreman szybko zyskał reputację niebezpiecznego punchera. Jego agresywny styl i potężne ciosy sprawiały, że rywale często nie byli w stanie przetrwać pełnego dystansu. W 1973 roku stanął do walki o mistrzostwo świata z niepokonanym dotąd Joe Frazierem. Foreman zdominował pojedynek, nokautując Fraziera sześciokrotnie w dwóch rundach i zdobywając tytuł mistrza świata wagi ciężkiej.
Amerykanin stoczył wiele walk z czołowymi pięściarzami swoich bardzo długich czasów w boksie. Jedną z nich była walka z Kenem Nortonem w 1974 roku. Foreman ponownie pokazał swoją siłę, nokautując Nortona w drugiej rundzie i umacniając swoją pozycję jako niekwestionowanego mistrza.
"Rumble in the Jungle" – Walka z Muhammadem Alim
Najbardziej pamiętnym momentem kariery Foremana była walka z Muhammadem Alim 30 października 1974 roku w Kinszasie, znana jako "Rumble in the Jungle". Był to jeden z absolutnie topowych pojedynków w całej historii boksu.
Ali zastosował taktykę "rope-a-dope", "pozwalając" Foremanowi na zadawanie ciosów, jednocześnie oszczędzając energię. Mimo potężnego gradobicia Ali bronił się skutecznie, a tempo Foremana z czasem słabło. W ósmej rundzie Ali przeszedł do ofensywy, nokautując zmęczonego Foremana i odbierając mu tytuł.
Przerwa i powrót na ring
Po porażce z Alim, Foreman kontynuował karierę, jednak w 1977 roku, po przegranej z Jimmym Youngiem, doznał doświadczenia bliskiego śmierci, co skłoniło go do zakończenia kariery i poświęcenia się działalności religijnej jako pastor.
W 1987 roku, po dziesięciu latach przerwy, Foreman niespodziewanie wrócił na ring. Wielu sceptyków wątpiło w jego szanse, jednak Foreman stopniowo wspinał się w rankingach, aż w 1994 roku, w wieku 45 lat, stanął do walki o mistrzostwo świata z Michaelem Moorerem. Foreman był już wtedy o wiele za wolny, aby nawiązać rywalizację i wyraźnie przegrywał na punkty. Ostatecznie jednak znokautował młodszego rywala w dziesiątej rundzie zaskakującym podbródkowym, stając się najstarszym mistrzem świata wagi ciężkiej w historii.
Na zawodowych ringach Foreman stoczył 81 walk z czego aż 76 zakończył zwycięstwem. Jedynie 5 razy musiał uznać wyższość rywala.
Dziedzictwo "Big George'a"
Po ostatecznym zakończeniu kariery bokserskiej, Foreman z powodzeniem zajął się biznesem. Stał się twarzą i promotorem "George Foreman Grill", urządzenia do grillowania, które odniosło ogromny sukces komercyjny, przynosząc mu znaczne dochody.
Foreman był również aktywny w mediach, występując w programach telewizyjnych i filmach. Jego charyzma i pozytywne podejście do życia przysporzyły mu sympatii na całym świecie.
George Foreman pozostaje ikoną boksu i przykładem człowieka, który potrafił przezwyciężyć przeciwności losu, osiągnąć szczyty w sporcie, a następnie z sukcesem odnaleźć się w życiu poza ringiem.