„Victimae paschali laudes” to jedna z czterech średniowiecznych sekwencji liturgicznych, które przetrwały reformę liturgii Soboru Trydenckiego i nadal są używane podczas Mszy świętej w Kościele katolickim. Jest to łacińska sekwencja wielkanocna, czyli hymn śpiewany lub recytowany w czasie Mszy świętej w Niedzielę Zmartwychwstania oraz przez całą Oktawę Wielkanocy.

To łacińska sekwencja, którą wykonuje się przed śpiewem Alleluja w niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego. W Polsce sekwencja ta znana jest także jako „Sekwencja Wielkanocna”, „Niech w święto radosne”, „Ofiarujmy chwałę w wierze”, „Hostię Świętą Paschy dziwnej”.

Victimae paschali laudes

Autor sekwencji „Victimae paschali laudes” nie jest dokładnie znany. Jako twórców słów podaje się kilka osób. Najczęściej podaje się, iż był to Wipo z Burgundii, żyjący na początku XI wieku kronikarz i prezbiter cesarza Konrada II. Prócz niego jako autorów sekwencji wymienia się też błogosławionego Notkera Balbulusa (Jąkałę) żyjącego na przełomie IX i X wieku kompozytora i poetę, króla Francji Roberta II Pobożnego żyjącego na przełomie X i XI wieku lub Adama z Saint Victor, żyjącego na początku XII wieku poetę.

„Victimae paschali laudes” to jedna z czterech średniowiecznych sekwencji, które wymienione zostały w klasycznym rycie rzymskim (Missale Romanum), który opublikowany został wraz z konstytucją apostolską papieża Piusa V „Quo primum” w 1570 roku, po soborze trydenckim, który obradował w latach 1545-1563. Wówczas zrezygnowano jednak z jednej ze zwrotek sekwencji (Credendum est) ze względu na jej negatywny wydźwięk wobec Żydów.

Melodię do „Victimae paschali laudes” tworzyło wielu kompozytorów, m.in.: Antoine Busnois, Orlando di Lasso, Adrian Willaert i Giovanni Pierluigi da Palestrina. W Polsce sekwencja była śpiewana po łacinie do 1966 roku. W języku polskim wykonano ją po raz pierwszy w 1966 roku z okazji 1000. rocznicy chrztu Mieszka I.

Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary

Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary
składają jej wierni uwielbień swych dary.
Odkupił swe owce Baranek bez skazy,
pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy.

Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,
choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.
Maryjo, ty powiedz, coś w drodze widziała?
jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.

Żywego już Pana widziałam grób pusty
i świadków anielskich i odzież, i chusty.
Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,
a miejscem spotkania będzie Galilea

[Słuszniej wierzyć Marii, świętej, białej głowie,
niż temu co plotą fałszywi Żydowie.]
Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy,
o Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy!

Czytaj też:
Za kogo Mnie uważacie?Czytaj też:
Wielkanoc roku 966Czytaj też:
Wyjątkowe polskie zwyczaje na Niedzielę Palmową. Czym różnią się regionalne tradycje?