Praca Marcina Kwietnia „Wśród potępieńczych swarów” wyszła wprawdzie dość dawno (2013), ale dowiedziałem się o niej dopiero teraz, siadając po 12 latach do przepracowania i wznowienia mojej książki „Jakie piękne samobójstwo”. Jest to wprawdzie dzieło całą gębą naukowe, pełne przypisów i szczegółów zwykłemu miłośnikowi historii zbędnych (podtytuł: „Prawne aspekty rozliczeń politycznych wśród uchodźstwa polskiego we Francji i Wielkiej Brytanii 1939–1943”), ale proszę mi wierzyć – warto. Historia polsko-polskiej nienawiści, prześladowania i zemsty za prześladowania, wzajemnego kopania pod sobą dołów, donoszenia do Francuzów, Anglików i każdego, kogo tylko można było pozyskać przeciwko innym Polakom, została bowiem gruntownie i ochoczo przez nas zapomniana.