Serial „Peaky Blinders” od kilku lat budzi kontrowersje i emocje. Mroczny i brutalny, a przy tym budujący niezwykły klimat przemysłowej Anglii lat 20. i 30. ubiegłego stulecia ma swoich zagorzałych fanów, którzy z napięciem czekają na każdy kolejny sezon. Piąty i szósty cykl mogły się podobać, jednak przyniosły także falę krytyki i głośno deklarowanych rozczarowań. Te ostatnie wiązały się przede wszystkim z ostatnią zdobyczą głównego bohatera serialu, który poza tym, że stoi tam na czele gangu i skutecznie rozprawia się z przeciwnikami, łamie także damskie serca i wdaje się w niebezpieczne romanse. Tym razem łupem Toma Shelby’ego padła lady Diana Guinness – diaboliczna kochanka jego przeciwnika, znanego brytyjskiego faszysty sir Oswalda Mosleya.
I właśnie to wzbudziło największe oburzenie. Głośno zadano pytanie, jak to możliwe, by co prawda gangster i morderca, ale jednak sympatycznie postrzegany Tom Shelby zniżył się do romansu z „faszystką”, a więc z kimś, kogo współczesna kultura popularna sytuuje znacznie niżej od gangsterów i morderców. Mniej słychać było głosy historyków, którzy zwracali uwagę, że lady Diana – postać przecież autentyczna – nigdy nie zdradziła Mosleya. Odeszła za to dla niego od męża w atmosferze skandalu, który wstrząsnął ówczesnymi salonami Londynu. A później było jeszcze ciekawiej, ale tego już nie pokazano w „Peaky Blinders”.
Zacznijmy jednak od początku, a więc od niezwykłego rodzeństwa sióstr Mitford (i jednego brata), córek barona Redesdale’a. Urodzona w 1910 r. Diana była czwartym dzieckiem ekscentrycznego barona, a oprócz niej rodzeństwo tworzyli:
Nancy (ur. 1904) – znana pisarka, autorka m.in. głośnej „Pogoni za miłością”;
Pamela (ur. 1907) – żona genialnego fizyka jądrowego prof. Dereka Jacksona;
Tom (ur. 1909) – zdolny muzyk i zagorzały faszysta, który w czasie drugiej wojny światowej zginął w Birmie;
Unity Valkyrie (ur. 1914) – słynna „przyjaciółka Hitlera”, która w proteście przeciwko wybuchowi wojny brytyjsko-niemieckiej próbowała popełnić samobójstwo;
Jessica (ur. 1917) – kolejna w rodzinie pisarka, a przy tym… zagorzała komunistka i antyfaszystka;
Deborah (ur. 1920) – księżna Devonshire i wzięta publicystka, m.in. tygodnika „The Spectator”.
Dzieci barona od najmłodszych lat uchodziły za rodzeństwo niezwykłe, a z przyjaciółmi z arystokracji (i nie tylko) tworzyły kolorowe środowisko otwarte na nowe idee, przenikanie się różnych grup społecznych i mocne związki z kulturą oraz polityką, często w najradykalniejszych przejawach. Zjawisko to opisał – przyjaźniący się z Mitfordami – Evelyn Waugh w książce „Vile Bodies” (1930). Właściwie każde z rodzeństwa wyróżniało się dodatkowo nie tylko błyskotliwą inteligencją, lecz także charakterystyczną urodą. A za najładniejszą i najbystrzejszą Mitfordównę uchodziła właśnie Diana.
Wujaszek Wolf
Od dziecka znała całą arystokratyczną Anglię i Europę. Kochali się w niej malarze i pisarze (James Lees-Milne pisał, że „z kobiet, które poznał, jej było najbliżej do Wenus Botticellego”), w tym wspomniany pisarz Evelyn Waugh, a także połowa młodych przedstawicieli brytyjskiej socjety, na czele z Randolphem Churchillem (którego ojca, sir Winstona Churchilla, była skądinąd ulubienicą). Ona wybrała jednak Bryana Guinnessa, przystojnego syna właściciela słynnych browarów i dziedzica olbrzymiej fortuny.