Na początku lat 20. rozpoczął się w WP proces unifikacji uzbrojenia i wyposażenia. Niestandardowe broń i ekwipunek kierowano m.in. do KOP. Uzbrojeniem strzeleckim były karabiny i karabinki (kb/kbk) systemu Mannlichera kal. 8 mm i kb/kbk Berthier – też 8 mm, ale dostosowane do innego naboju (na zdjęciu). To ta broń stała się standardowa i przetrwała na uzbrojeniu KOP do połowy lat 30. W szwadronach kawalerii używano skróconej wersji Berthiera, czyli kbk. W drugiej połowie lat 30. KOP otrzymał broń standardową, a więc taką jak w wojsku – kb/kbk Mausera wz. 98 i 29 kal. 7,92 mm. Bronią maszynową były erkaemy Chauchat, elkaemy Bergmann oraz cekaemy Maxim i Hotchkiss. Chłodzony wodą niemiecki Maxim, pomimo skomplikowanej budowy i dużej masy (60 kg), był bronią pełnowartościową, a ponieważ strzelał standardową amunicją kal. 7,92 mm, pozostał na uzbrojeniu KOP do września 1939 r. Pozostałe wzory, zwłaszcza zużyte chauchaty kal. 8 mm i niedbale przerobione hotchkissy, wycofano w latach 30. Etatową ciężką broń maszynową uzupełniono wspomnianymi maximami, natomiast lekkie kaemy zastąpiono standardowymi w WP erkaemami Browning wz. 28 kal. 7,92 mm. Arsenał uzupełniały nieliczne elkaemy Maxim wz. 08/15, będące „odchudzoną” wersją cekaemu (dwójnóg zamiast podstawy saneczkowej).