Edward VIII królem Wielkiej Brytanii był bardzo krótko. Zamiast dworskiego życia wybrał ślub z ukochaną, którą była amerykańska rozwódka Wallis Warfield Simpson. Dla Brytyjczyków był to szok. Wieczorem 11 grudnia1936 roku Edward VIII wygłosił przemówienie, które transmitowano w radiu. Wyjaśnił, że nie mógłby zasiadać na tronie nie mając przy sobie kobiety, którą kocha. Następnego dnia, 12 grudnia, jego młodszy brat, książę Yorku, został ogłoszony królem jako Jerzy VI.

Edward VIII – droga do tronu

Edward urodził się w 1894 roku. Był najstarszym synem Jerzego V, koronowanego w 1910 roku na króla Wielkiej Brytanii.

Edward, mając 40 lat, wciąż nie był żonaty. Nie ukrywał przy tym, że lubi się dobrze bawić, a także uwielbia kobiety. Książę dużo czasu spędzał na spotkaniach towarzyskich organizowanych przez brytyjską arystokrację. Na jednym z takich spotkań, w roku 1934, poznał Wallis Warfield Simpson, żonę Ernesta Simpsona, angielsko-amerykańskiego biznesmena. Para mieszkała wówczas niedaleko Londynu.

Rodzina królewska nie pochwalała zamężnej kochanki Edwarda. Ich jawne spotkania gorszyły nie tylko dwór, ale także wielu Brytyjczyków. W 1936 roku Edward ogłosił, że zamierza poślubić swą kochankę. Zanim jednak uzyskał zgodę swego ojca na ślub, ten zmarł. Edward został koronowany na króla w maju 1936 roku.

W październiku Wallis rozwiodła się z mężem (był to jej drugi rozwód). Ta informacja ponownie wywołała oburzenie. Mało kto wyobrażał sobie rozwiedzioną Amerykankę jako brytyjską królową. Król Edward VIII nie zamierzał się jednak poddawać, próbując przekonać Kościół anglikański oraz brytyjski rząd do udzielenia zgody na ślub z Wallis. Zaproponował nawet małżeństwo morganatyczne. Wallis miała nie otrzymać żadnych praw, tytułu ani nadań. 2 grudnia 1936 roku premier Stanley Baldwin odrzucił jednak tę sugestię jako niepraktyczną.

Przez kolejne dni brytyjski parlament debatował wyłącznie na temat ślubu króla. Coraz więcej informacji zaczęło przedostawać się do prasy wywołując wielkie poruszenie w całym państwie.

Abdykacja Edwarda VIII

10 grudnia 1936 roku Edward VIII abdykował. Następnego dnia parlament przyjął jego rezygnację z tronu. Następcą Edwarda i królem Anglii został jego młodszy brat, Jerzy VI. Były król Edward VIII otrzymał tytuł księcia Windsoru.

3 czerwca 1937 Edward i Wallis Warfield pobrali się w Château de Cande we francuskiej Dolinie Loary. Przez następne dwa lata książę i księżna mieszkali we Francji, choć zarazem dużo podróżowali po całym świecie. W październiku 1937 roku byli nawet w Niemczech, gdzie zostali uhonorowani przez nazistowskich urzędników, a Edward spotkał się z Adolfem Hitlerem.

Po wybuchu II wojny światowej książę przyjął stanowisko oficera łącznikowego. Kiedy Niemcy zajęli Francję (w czerwcu 1940 roku) Edward i Wallis uciekli do Hiszpanii.

Jak twierdzą niektórzy, w tym czasie naziści obmyślili plan porwania Edwarda z zamiarem przywrócenia go na brytyjski tron jako marionetkowego króla. Jerzy VI, podobnie jak jego premier Winston Churchill, był zdecydowanie przeciwny pokojowi z Niemcami, a więc nastawiony koncyliacyjnie władca byłby Berlinowi na rękę. Churchill wiedział o planowanym porwaniu. Zaproponował wówczas Edwardowi objęcie funkcji gubernatora Bahamów w Indiach Zachodnich. Książę i księżna wypłynęli z Lizbony 1 sierpnia 1940 roku w ostatniej chwili wymykając się szukającym ich Niemcom.

Po zakończeniu II wojny światowej Edward i Wallis wrócili do Francji. Mieszali w Paryżu. Edward pojawiał się czasem w Anglii, był m.in. na pogrzebie swego brata, króla Jerzego VI w 1952 roku oraz swojej matki, królowej Marii Teck, w 1953 roku. Dopiero w 1967 roku Edward i Wallis zostali zaproszeni wspólnie do wzięcia udziału w oficjalnej ceremonii publicznej z udziałem brytyjskiej rodziny królewskiej, zaś dopiero w 1984 roku Wallis została przyjęta na dworze królewskim przez królową Elżbietę II.

Edward zmarł w 1972 roku w Paryżu. Został pochowany na terenie zamku Windsor. Wallis zmarła 14 lat później i spoczęła u jego boku.

Czytaj też:
Koronacja Elżbiety II. Panowała najdłużej ze wszystkich monarchów Wielkiej BrytaniiCzytaj też:
Bezwzględność czy choroba? Siedmiu szalonych monarchówCzytaj też:
Magna Carta – czy była tak wyjątkowa? Fakty i mity o najsłynniejszym dokumencie Anglii