Większość ludzi na świecie będzie musiała się przyzwyczaić do wcześniejszej formuły brytyjskiego hymnu: „God save The King”. Przez poprzednie siedem dekad obowiązywała formuła „God save The Queen”, która honorowała Elżbietę II. Karol III, który objął już swoje obowiązki, zostanie uznany przez księgi dynastycznych rekordów za monarchę, który najdłużej oczekiwał na tron. Jeśli liczyć od daty urodzenia, to były to 73 lata, a jeśli liczyć od momentu koronacji jego matki – 69 lat. W dziejach monarchii brytyjskiej otwiera się nowy rozdział. Kim jest człowiek, który zmierzy się z legendą swojej matki?
Drodzy Windsorowie
Nowy władca przejmuje ogromny majątek będący źródłem dochodów rodziny królewskiej. W Wielkiej Brytanii od XVIII w. większość wydatków dworu jest udziałem nadzorowanego przez rząd specjalnego funduszu. Nosi on nazwę Souveren Grand i jest to suma wypłacana z budżetu każdego roku. W roku podatkowym 2021/22 suma ta wyniosła 86,3 mln funtów. To pieniądze, które mają wystarczyć monarsze i jego rodzinie na pokrycie kosztów utrzymania dworu, służbowych wizyt władcy, utrzymania wszystkich majątków i siedzib, takich jak Windsor czy szkocki Barmoral, i wreszcie utrzymania gospodarstwa domowego. Jak twierdzą dziennikarze BBC, najwięcej kosztów generuje utrzymanie oficjalnych siedzib oraz nieruchomości.
Nie są też tanie wyjazdy za granicę, ale są one niezbędne dla budowania prestiżu monarchii we wszystkich krajach brytyjskiej Wspólnoty Narodów, które wciąż uznają władcę Zjednoczonego Królestwa za swoją głowę państwa. Jeżeli wyznaczona władcy suma nie wystarcza, to rząd pokrywa deficyt, choć – jak można się domyślać – czyni to w rozsądnych granicach. Ale władca posiada także prywatne dobra i taki charakter ma cała grupa majątków na czele z księstwem Lancaster. Dochodzą do tego jeszcze rozmaite posiadłości wiejskie oraz całkiem sporo nieruchomości w centrum Londynu.