Ciągniki rolnicze należą do najstarszych pojazdów mechanicznych. Ich początki sięgają czasów wcześniejszych niż kolej żelazna, ponieważ Richard Trevithick, zanim zbudował pierwszą lokomotywę, umieścił silnik parowy na kołach. Można go było transportować drogami tam, gdzie był potrzebny do napędzania wszelkiego rodzaju mechanizmów: czy to młotów w fabrykach, czy też sieczkarni w gospodarstwach rolnych.
Oczywiście silniki na kołach zrobiły oszałamiającą karierę, gdy zastosowano je do napędzania lokomotyw jeżdżących po szynach, ale w połowie XIX w. pojawiły się również lokomobile, czyli drogowe odpowiedniki lokomotyw. Nie osiągały one dużych prędkości, a napęd służył niemal wyłącznie do przetransportowania silnika z jednego miejsca pracy do innego, ale faktom nie można zaprzeczać: były to pojazdy samobieżne, czyli samochodowe. Wykonywały one dokładnie taką samą pracę jak współczesne ciągniki rolnicze: napędzały stacjonarne maszyny znajdujące się w gospodarstwie (przede wszystkim sieczkarnie i młockarnie) oraz pomagały w pracach polowych (przede wszystkim ciągnąc pługi oraz brony).