Dwight Eisenhower był wielkim wygranym II wojny światowej. Wszedł on do historii jako naczelny dowódca wojsk sprzymierzonych.
Dwight Eisenhower urodził się 14 października 1890 roku. W młodości mieszkał w Abilene. W 1909 roku ukończył szkołę średnią, a w 1911 roku wstąpił do Akademii West Point. Kontynuował karierę wojskową i pogłębiał swoją wiedzę. Ukończył później kilka wojskowych uczelni: Akademię Sztabu Generalnego w Fort Leavenworth, Army War College i Army Industrial College. W 1935 roku został wysłany na Filipiny, gdzie jego dowódcą był gen. Douglas MacArthur. Pięć lat później otrzymał awans na generała brygady.
II wojna światowa
W grudniu 1941 roku, kiedy USA przystąpiły do II wojny światowej, Eisenhower rozpoczął pracę w sztabie generała George’a Marshalla, zaś w czerwcu następnego roku został dowódcą frontu europejskiego, a później dowódcą działań alianckich na Morzu Śródziemnym.
Eisenhower dowodził jedną z największych operacji wojennych, czyli lądowaniem żołnierzy w Normandii. Gdy pierwsze dywizje walczyły już na plażach północnej Francji, to Dwight Eisenhower przemawiał przez radio do narodów zachodniej Europy, opowiadając o sojuszu Ameryki i Europy. Dysponował wówczas ogromną potęgą militarną. W pierwszym rzucie to było ok. 200 tys. żołnierzy, 4 tys. okrętów, 5 tys. barek desantowych, 11 tys. samolotów.
Choć w Europie odniósł wiele sukcesów, po czasie dość gorzko zauważał:
„Przykłady historyczne świadczą o tym, że koalicje nie umieją prowadzić wojny. Nawet sława Napoleona jako świetnego dowódcy wojskowego zbladła, gdy naukowcy w uczelniach sztabowych uświadomili sobie, że zawsze walczył przeciw koalicji, a więc przeciwko podzielonym zdaniom oraz różnym interesom politycznym, gospodarczym i wojskowym”.
W kwietniu 1945 roku pojawiła się szansa, aby wbrew porozumieniom ze Związkiem Sowieckim, zająć Berlin, jednak Dwight Eisenhower zdecydowanie nie wyraził na to zgody. Wysunął wówczas dwa argumenty: należało działać na froncie północnym, aby zablokować wyspy duńskie i Skandynawię przed ewentualnym marszem Armii Czerwonej, a po drugie szybko zająć redutę alpejską, aby utrudnić ucieczkę Hitlerowi i innym prominentnym członkom NSDAP i funkcjonariuszom SS. Ostatecznie, w jego kwaterze, która była również kwaterą główną Alianckich Sił Ekspedycyjnych w Reims, 7 maja 1945 roku, gen. Alfred Jodl podpisał akt bezwarunkowej kapitulacji III Rzeszy Niemieckiej.
Prezydent USA
W 1945 roku Dwight Eisenhower przyjechał do Warszawy, gdzie przeraziły go ruiny zniszczonego miasta. W Belwederze przyjął go ówczesny prezydent Bolesław Bierut. Dwight Eisenhower został odznaczony przez niego Krzyżem Wielkim Orderu Virtuti Militari.
W 1947 roku Eisenhower został szefem sztabu połączonych sił zbrojnych USA. Rok później odszedł na emeryturę, lecz do służby przywrócił go prezydent Harry Truman już w 1951 roku. Eisenhower otrzymał zadanie sformowania wojsk NATO.
Jego popularność w Stanach Zjednoczonych wciąż rosła, toteż wielu polityków, zarówno Demokratów, jak Republikanów, myślało o tym, aby umieścić jego nazwisko na swoich listach wyborczych. Sam Dwight Eisenhower deklarował się jako osoba bezpartyjna. Rzadko wyjawiał swoje poglądy polityczne.
Ostatecznie Dwight Eisenhower wystartował w wyborach prezydenckich jako kandydat Partii Republikańskiej. W listopadzie 1952 roku wygrał wybory zostając prezydentem USA. Jego zastępcą został Richard Nixon. W 1959 roku spotkał się w Waszyngtonie z Nikitą Chruszczowem.
Gdy Rosjanie w 1957 roku wypuścili pierwszego w historii sztucznego satelitę Sputnik, Eisenhower zdecydował o utworzeniu NASA. Nie szczędził pieniędzy na program kosmiczny. Po zakończeniu kadencji w 1961 roku zamieszkał na swojej farmie w Kansas. Prowadził wtedy intensywną działalność literacką, publikując głównie swoje pamiętniki. Doradzał swoim następcom: Kennedy’emu, Johnsonowi i krótko Nixonowi.
Dwight Eisenhower zmarł 29 marca 1969 roku, w wieku 78 lat. Był żegnany jako wielki bohater. Całe Stany Zjednoczone pogrążyły się w wielkiej żałobie. Dla wielu Amerykanów był najważniejszym generałem w dziejach państwa.
Czytaj też:
Benjamin Franklin. Odkrywca i ojciec niepodległości USACzytaj też:
Amerykanie dołączają do I wojny światowej. Początek hegemoniiCzytaj też:
Muzyka, sława i papierosy. Szybkie życie Arethy Franklin