Jadwiga Andegaweńska krótko cieszyła się polskim tronem. Zmarła młodo, krótko po urodzeniu swojego pierwszego i jedynego dziecka, Elżbiety Bonifacji. Jednak pomimo to zapisała się w pamięci potomnych jako jeden z najważniejszych monarchów.

Młode lata

Jadwiga Andegaweńska urodziła się na zamku w Wyszehradzie lub w Budzie prawdopodobnie na początku 1374 roku – dokładna data nie jest znana, choć przyjmuje się połowę lutego 1374 roku. Była córką króla Węgier Ludwika Węgierskiego (zwanego Wielkim) oraz Elżbiety Bośniaczki. Jej babką ze strony ojca była Elżbieta Łokietkówna, córka polskiego króla Władysława Łokietka. Jadwiga miała dwie starsze siostry, Marię i Katarzynę.

Jadwiga otrzymała imię prawdopodobnie po swej prababce, Jadwidze Kaliskiej, żonie Władysława Łokietka. Na Węgrzech jej imię zapisywano np. jako Hedviga, Hedwig, Adviga. Niewykluczone, że Jadwigę nazywano także imieniem słowiańskim Draga, które wybrała dla niej matka.

Jadwiga była od dziecka kształcona. Uczyła się kilku języków, czytania oraz pisania. W wieku około czterech lat została zaręczona z księciem Wilhelmem Habsburgiem. Rodzice obojga zadeklarowali wówczas, że w przypadku zerwania zaręczyn jedna strona wypłaci drugiej zadośćuczynienie w wysokości 200 tysięcy florenów w złocie.

Droga Jadwigi do Krakowa

W 1370 roku zmarł król Polski Kazimierz Wielki. Zgodnie z wcześniej zawartą umową pomiędzy nim a Ludwikiem Węgierskim, tron w Polsce – w przypadku bezpotomnej śmierci Kazimierza – miała objąć dynastia Andegawenów. Tak też się stało. Gdy Kazimierz zmarł, rządy w Krakowie przeszły w ręce Ludwika.

Węgierski władca także zmagał się jednak z problemem braku syna. Zarówno na Węgrzech, jak w Polsce, musiał czynić starania, aby możni uznali jedną z jego córek za jego następcę. W 1374 roku Ludwik Węgierski, po długich pertraktacjach z polskimi możnowładcami wydał przywilej koszycki, na mocy którego następcą tronu w Polsce mogła zostać jedna z córek Andegawena. Początkowo wydawało się, że większe szanse ma Maria, jednak ostatecznie królową Polski została Jadwiga (córka Katarzyna w tym czasie już nie żyła; zmarła w dzieciństwie).

Za najmłodszą z królewien opowiadała się ponoć także jej babka, Elżbieta. Również polscy możni chętniej widzieli na tronie Jadwigę. W 1382 roku, kiedy Ludwik zmarł, polscy panowie potwierdzili jej wybór na króla Polski.

13 października 1384 roku Jadwiga Andegaweńska przybyła do Krakowa. Trzy dni później, 16 października doszło do jej koronacji na króla Polski („in regem Poloniae coronata”). Jadwigę koronował biskup Bodzanta. Młoda dziedziczka musiała robić na wszystkich duże wrażenie. Jak pisał Jan Długosz: „Wszystko, co mówiła lub czyniła, znamionowało sędziwego wieku powagę”.

Oficjalny tytuł Jadwigi brzmiał: Hedvigis Dei gratia regina Poloniae, necnon terrarum Cracovie, Sandomirie, Siradie, Lancicie, Cuiavie, Pomoranieque domina et heres (Jadwiga z Bożej łaski królowa Polski, a także pani i dziedziczka ziem krakowskiej, sandomierskiej, sieradzkiej, łęczyckiej, kujawskiej i pomorskiej).

Jadwiga używała tytułu króla Polski (choć była też nazywana królową) także po poślubieniu Władysława Jagiełły. Ich ślub odbył się 18 lutego 1386 roku. Wcześniej Jadwiga odwołała swoje sponsalia z Habsburgiem.

Czytaj też:
Przypieczętowanie Grunwaldu. Bitwa pod Koronowem przypominała turniej rycerskiCzytaj też:
Elżbieta Bonifacja. Wyczekiwane dziecko Jadwigi i JagiełłyCzytaj też:
QUIZ: Władysław Jagiełło. Ile prawdy o Jagielle pokazuje "Korona królów"?