Był rodowitym poznaniakiem, jedynym synem Antoniego Fiedlera, znanego poligrafa i wydawcy. Studiował filozofię i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Naukę przerwał jednak wybuch pierwszej wojny światowej. Brał udział w powstaniu wielkopolskim, należał również do Polskiej Organizacji Wojskowej: zbierał broń, organizował szkolenia i pomagał ukrywać polskich dezerterów przymusowo wcielonych do niemieckiego wojska.
Pierwsza wielka podróż
Debiutował jako 23-latek dobrze przyjętym przez krytyków cyklem wierszy „Czerwone światło ogniska”, opublikowanym w 1917 r. na łamach poznańskiego „Zdroju”. W 1926 r. wydrukował w odziedziczonym po ojcu zakładzie chemigraficznym reportaż z długiego rejsu Dniestrem – między miejscowościami Sambor i Zaleszczyki – zatytułowany „Przez wiry i porohy Dniestru”. Jesienią roku 1927 wziął też udział w dwutygodniowej wyprawie do Norwegii, na północ od Trondheim. W pierwszą wielką eskapadę wyruszył jednak dopiero w 1928 r. Wybrał się wówczas do Brazylii – do Rio de Janeiro Fiedler dotarł statkiem z francuskiego Hawru.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.