5 października 1716 r. doszło tutaj do bitwy pomiędzy wojskami konfederatów tarnogrodzkich a armią sasko-polską, wierną królowi Augustowi II Sasowi.
W chwili starcia już od ponad dwóch lat trwała wojna domowa pomiędzy szlachtą a królem, która rujnowała i tak spustoszoną po najeździe szwedzkim Rzeczpospolitą, a bitwa była ostatnim jej akordem przed zawarciem traktatu warszawskiego, potwierdzonego później na sejmie niemym 1 lutego 1717 r. Konfederacja została zwołana i ogłoszona dwa lata wcześniej, kiedy władca wprowadził do Korony i Litwy wojska saskie, które pod pozorem osłony od wojsk tureckich i szwedzkich zaczęły nakładać podatki rujnujące kontrybucję. 26 listopada 1715 r. w Tarnogrodzie szlachta zobowiązała się do walki z królem o usunięcie nie tylko jego armii, lecz także saskich ministrów wtrącających się w sprawy Rzeczypospolitej.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.