W karierze sportowej zasłynął nie tylko niezwykłą techniką i umiejętnościami, ale także sercem do walki i rzadko spotykaną determinacją w dążeniu do celu. Jego charakter doskonale oddaje ringowy przydomek "The Real Deal" (Prawdziwy As).
Holyfield urodził się 19 października 1962 roku w Atmore w stanie Alabama. Wychowywał się w rodzinie o skromnych dochodach, w głęboko religijnym domu, co ukształtowało jego późniejszy światopogląd. Od najmłodszych lat kierował się wiarą i przekonaniem, że talent jest darem, za który trzeba być wdzięcznym. Jego kariera rozpoczęła się w wieku zaledwie 12 lat w Atlancie, gdzie trafił pod opiekę trenera Clyde’a Pendletona.
Evander Holyfield – Olimpiada i cruiser
Pierwszy wielki sukces Holyfield osiągnął na Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles w 1984 roku, gdzie zdobył brązowy medal w wadze półciężkiej. Jego walka półfinałowa zakończyła się kontrowersyjną dyskwalifikacją za cios po komendzie "stop" – decyzję tę uznano za wyjątkowo surową, ponieważ w rzeczywistości Amerykanin uderzył wraz z gongiem, co nie stanowiło naruszania przepisów. Według zgodnej opinii bokserskich ekspertów Holyfield wygrałby walkę finałową. W Los Angeles młody zawodnik pierwszy raz zwrócił na siebie uwagę świata boksu i już wtedy wieszczono mu poważną karierę. Po zawodach olimpijskich szybko przeszedł na zawodowstwo i potwierdził te przewidywania.
Na zawodowym ringu Holyfield rozpoczął karierę w wadze junior ciężkiej. Szybko zdobył wszystkie najważniejsze tytuły: WBA, WBC i IBF. W 1986, w swojej 12. profesjonalnej walce walczył o mistrzostwo świata federacji WBA z obrońcą tytułu Muhammadem Qawim. Niesamowity 15-rundowy pojedynek, zakończył się niejednogłośnym zwycięstwem Holyfielda na punkty. W 1988 roku znokautował Carlosa De Leona, stając się niekwestionowanym mistrzem świata w wadze cruiser. Wkrótce potem przeszedł do wagi ciężkiej, by zmierzyć się z największymi.
Czterokrotny mistrz wagi ciężkiej
Debiut w królewskiej kategorii przyniósł mu ogromne wyzwania. Po sześciu walkach wygranych przed czasem otrzymał szansę walki o tytuł mistrzowski. W 1990 roku, po sensacyjnej porażce Mike’a Tysona z Busterem Douglasem, Holyfield zmierzył się z Douglasem o tytuł mistrza świata i wygrał przez nokaut w trzeciej rundzie. Został wówczas bezspornym mistrzem świata wagi ciężkiej. W następnych latach toczył serie spektakularnych pojedynków.
Bowe, Lewis, Tyson
Na szczególną uwagę zasługują starcia z Riddickiem Bowe, z którym stoczył trzy walki – wszystkie zapisały się złotymi zgłoskami w historii boksu. Pierwszą w 1992 roku przegrał po zaciętym 12-rundowym boju. W rewanżu (1993) odzyskał pasy mistrzowskie. Trzecia walka, w 1995 roku, zakończyła się ponownym zwycięstwem Bowe’a przez nokaut.
Holyfield zdążył też zmierzyć się ze schodzącym już wówczas ze sceny bokserskiej George’em Foremanem (1991), broniąc tytułu w walce pokoleniowej i będącym u schyłku kariery Larrym Holmesem (1992), kontynuując tradycję pojedynków między mistrzami różnych epok. W 1994 roku poniósł porażkę z Michaelem Moorerem, tracąc pas IBF, lecz w rewanżu w 1997 roku odzyskał tytuł.
W historii boksu niewątpliwie mocno zapisały się jego dwie walki z Brytyjczykiem Lennoksem Lewisem. W 1999 roku walczyli o tytuł niekwestionowanego mistrza świata. Pierwszy pojedynek zakończył się kontrowersyjnym remisem, co wzbudziło falę krytyki wobec sędziów, którzy zdaniem ekspertów pomogli Hofyfieldowi. W rewanżu Amerykanin przegrał na punkty, oddając tron królewskiej kategorii.
Nie sposób też pominąć jego dwóch słynnych walk z Mikiem Tysonem (1996–1997). Pierwszą Holyfield wygrał przez techniczny nokaut, co było dużą niespodzianką – wielu uważało wówczas Tysona za zawodnika nie do pokonania. W rewanżu doszło do jednego z najsłynniejszych incydentów w historii boksu, gdy Tyson odgryzł Holyfieldowi fragment ucha, co zakończyło walkę dyskwalifikacją.
Bilans i osiągnięcia
Łącznie Evander Holyfield stoczył 57 walk zawodowych: 44 zwycięstwa (29 przez nokaut), 10 porażek, 2 remisy i 1 nieodbyta walka.
Jest jedynym czterokrotnym mistrzem świata wagi ciężkiej i jednym z nielicznych, którzy byli niekwestionowanymi mistrzami zarówno w wadze cruiser, jak i ciężkiej.
Życie prywatne i duchowość
Poza ringiem Holyfield znany był z głębokiej religijności. Często powtarzał, że sukces zawdzięcza Bogu, i przed każdą walką modlił się o "sprawiedliwy wynik". Jest ojcem licznej rodziny – ma jedenaścioro dzieci z kilku związków – i aktywnie angażuje się w działalność charytatywną poprzez The Holyfield Foundation, wspierającą młodzież z trudnych środowisk.
Jego życie nie było wolne od problemów osobistych i finansowych – przez co w wieku 59 lat pojawił się jeszcze w ringu – jednak w historii sportu pozostaje symbolem niezłomności, wiary i sportowej klasy i bez wątpienia bardzo pozytywną i szanowaną postacią.
Czytaj też:
George Foreman. Legenda wagi ciężkiej i Ikona boksuCzytaj też:
Julio Cesar Gonzalez – mistrz z Meksyku, który zaskoczył bokserski świat