Odkrycie grobowca faraona Tutanchamona jest uważane za jedno z największych wydarzeń w dziejach archeologii. Jego odkrywca, Howard Carter stał się tym samym jednym z najbardziej znanych archeologów w historii.
Prawdziwa „wyspa skarbów”
Kiedy Howard Carter po raz pierwszy przybył do Egiptu w 1891 roku, większość starożytnych egipskich grobowców została już odkryta. Miejsce spoczynku młodego, bo zaledwie 18-letniego władcy, Tutanchamona wciąż było jednak nieznane. Po I wojnie światowej Carter rozpoczął intensywne poszukiwania grobowca Tutanchamona w egipskiej Dolinie Królów, aż w końcu, 4 listopada 1922 roku, odnalazł schody do grobowca ukrytego w gruzach nieopodal wejścia do grobowca króla Ramzesa VI (grobowiec Tutanchamona oznaczono jako KV62).
26 listopada 1922 roku Carter i inny pasjonat archeologii oraz sponsor wykopalisk, Lord Carnarvon weszli do wewnętrznych komnat grobowca, które, jak od razu zauważyli, były w cudowny sposób nienaruszone. Komnaty były zapieczętowane przez ponad 3200 lat. Splądrowano jedynie prowadzący doń korytarz; dalej wejście było zawalone gruzem.
To rozpoczęło niezwykle intensywne prace wykopaliskowe. Howard Carter przez dziesięć lat bardzo dokładnie badał czteropokojowy grobowiec Tutanchamona. Archeolog odkrył niezwykłą kolekcję 5 tysięcy obiektów i artefaktów. Najwspanialszym i najważniejszym znaleziskiem był kamienny sarkofag zawierający trzy trumny, włożone jedna w drugą. Wewnątrz ostatniej trumny, wykonanej z czystego złota, znajdowała się mumia króla Tutanchamona. Większość znalezionych wówczas przedmiotów znajduje się obecnie w Muzeum Kairskim. Mumię króla można oglądać nadal w jego grobowcu w Dolinie Królów.
Tutanchamon, władca Egiptu
Król Tutanchamon urodził się około 1342-1339 roku p.n.e. Był królem Egiptu przez 10 lat, aż do śmierci około 1324-1323 roku p.n.e. Był on wnukiem wielkiego faraona Amenhotepa III i prawie na pewno synem Echnatona – egipskiego władcy „heretyka” znanego najlepiej przez wprowadzony przez siebie kult jedynego boga (oparty na kulcie boga Atona). Rządy Tutanchamona to przede wszystkim przywrócenie dawnego porządku i odwrócenie zmian, jakie wprowadził ojciec (przywrócenie wielobóstwa). Tutanchamon przywrócił kult boga Amona, a także nakazał uczynić Teby ponownie centrum religijnym Egiptu. Zmienił też końcówkę swego imienia, aby odzwierciedlić królewską przynależność do boga-stwórcy Amona (wcześniej jego imię brzmiało Tutanchaton).
Istnieje wiele teorii na temat tego, co zabiło Tutanchamona. Z racji tego, że wśród królów egipskich powszechne były związki pomiędzy rodzeństwem, to musiało w końcu odbić się na ich zdrowiu (rodzice Tutanchamona byli rodzeństwem; sam Tutanchamon poślubił swą przyrodnią siostrę). Wielu faraonów cierpiało na ciężkie choroby genetyczne. Młody władca borykał się z chorobą kości. Badania wykonane w XX wieku wykazały, że miał również malarię. Przyczyną śmierci była jednak prawdopodobnie infekcja wywołana zakażeniem rany.
Kiedy odkryto mumię Tutanchamona, w jego czaszce, z tyłu głowy odnaleziono dziurę, co wywołało spekulacje, że władca został zamordowany. Wydaje się jednak, że dziura została wywiercona już po śmierci faraona.
„Pikanterii” sprawie odkrycia grobowca Tutanchamona dodaje domniemana klątwa, jaka ciąży nad tym miejscem. Wszystko zaczęło się od śmierci lorda Carnarvonona, który zmarł 4 miesiące od czasu, kiedy pierwszy raz wszedł do grobowca. „Klątwie Tutanchamona” przypisano łącznie kilkanaście zgonów. Prasa dopatrywała się słów klątwy w hieroglifach wyrytych na ścianach komnaty grobowca, która miała mówić, że każdy, kto zakłóci spokój władcy umrze. Hieroglify nie opisują jednak żadnej klątwy, a osoby, które miały kontakt z grobowcem i zmarły były już w sile wieku, zatem ich śmierć nie była czymś „nadzwyczajnym”.
Tutanchamona nie można zaliczyć z pewnością do grona wybitnych władców Egiptu. Niemniej, odkrycie Cartera i bogactwo artefaktów znalezionych w grobowcu młodego władcy, sprawiło, że poniekąd to właśnie dzięki Tutanchamonowi poznaliśmy wiele faktów na temat życia starożytnych Egipcjan. Dlatego też Tutanchamon pozostaje jednym z najbardziej znanych faraonów.
Czytaj też:
Kusz, Aksum, Zimbabwe. Siedem zapomnianych państw w AfryceCzytaj też:
Kamień z Rosetty. Odkrycie archeologiczne stuleciaCzytaj też:
Kleopatra VII. Ostatnia królowa Egiptu, kochanka Cezara i Antoniusza i jej samobójcza śmierć
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.