Geli Raubal (wł. Angela Maria Raubal), była pierwszą córką przyrodniej siostry Hitlera. Zaledwie w wieku 2 lat straciła ojca – być może to sprawiło, że dziewczynka pomimo wielkiej inteligencji sprawiała swoim nauczycielom kłopoty wychowawcze. Drogi Hilera i Geli przecięły się w 1928 r., gdy dziewczyna skończyła 19 lat. Wówczas to Hitler zaproponował swojej przyrodniej siostrze posadę gospodyni, na co ta przystała i razem z córkami Geli i Elfriede zamieszkały w domu Adolfa Hitlera w Berghofie.

(Nie)normalne relacje?

Od tego momentu Geli Raubal zaczęła skupiać na sobie wielkie zainteresowanie wodza. Zainteresowanie, które znacznie wykraczało poza normalne relacje rodzinne.

„Kocham Geli i mógłbym ją poślubić. Ale wolę pozostać singlem. Zachowam sobie jednak prawo do wybierania jej kręgu przyjaciół, aż do czasu, gdy znajdzie dla siebie odpowiedniego mężczyznę” - powiedział kiedyś Heinrichiowi Hoffmanowi, który pełnił obowiązki oficjalnego fotografa.

We wspomnieniach Hoffmana, Geli była osobą pełną kokieterii i naturalnego wdzięku, przy czym nie bała się zabierać głosu podczas rautów i oficjalnych przyjęć. Rudolf Hess opisywał ją jako osobę wesołą i bardzo pewną siebie: „Siostrzeniczka naszego Trybuna to wysoki, ładny, 19-letni podlotek […], przy tym równie wyszczekana jak wuj - ba, on ledwie sobie radzi z jej ciętym językiem”.

Patrząc na poczynania Geli Raubal wobec Hitlera, wydaje się, że w pewnym momencie zaczęła z premedytacją wykorzystywać niezdrowe zainteresowanie wuja. Wyciągała go na zakupy (wiedząc, że tego nie znosi), na pikniki, nad wodę. Z drugiej strony wciąż żywe było w niej pragnienie normalnego życia: zapisała się na studia medyczne, zakochała się w końcu w Emilu Maurice'em – współzałożycielu SS i osobistym kierowcy Hitlera.

Początkowo Hitler stwarzał pozory, że para będzie mogła żyć razem, choć postawił warunek, że małżeństwo ma być poprzedzone dwuletnim okresem próbnym, podczas którego będzie się bacznie przyglądał wybrankowi Geli. Koniec końców Maurice został przez Hitlera zwolniony, a Geli mogła zapomnieć o zgodzie wuja na małżeństwo. Pętla narzucona przez zaborczego Hitlera zaczęła zaciskać się coraz mocniej. Pod jego naciskiem Raubal zrezygnowała ze studiów medycznych i rozpoczęła naukę śpiewu. Gdy jednak chciała wyjechać do Wiednia, aby kształcić się w tamtejszym konserwatorium, ponownie napotkała na jego ostry sprzeciw.

W 1929 r. Geli wprowadziła się do mieszkania Hitlera przy Prinzregentenstrasse. Po latach na światło dziennie wyszły zwierzenia ochroniarza Hitlera, Wilhelm Stockera, który w wywiadzie udzielonym w 1974 r. Glenowi Infeldowi na potrzeby jego książki „Hitler i Ewa”, mówił: „Przyznała mi się, że czasem, gdy byli sami w jej pokoju, Hitler kazał jej robić chore rzeczy, ale gdy zapytałem ją, dlaczego mu po prostu nie odmówi, wzruszyła ramionami i powiedziała, że nie chce go stracić na rzecz jakiejś kobiety, która zrobi to, co on jej każe”. Dodał, że gdy Hitlera nie było w domu, przychodzili do niej różni mężczyźni.

Czy Geli była istotnie kochanką Hitlera? Nie ma żadnych dowodów, czy słowa Stockera są prawdą. Wiadomo, że oderwana od rodziny i przyjaciół dziewczyna popełniła 18 września 1931 r. samobójstwo. Wokół śmierci Raubal narosło kilka teorii. Hitler sam przyznał podczas przesłuchania policyjnego, że dzień wcześniej mieli ostrą sprzeczkę, ale koniec końców się pogodzili. To z kolei uruchomiło domysły, że to sam wódz postrzelił dziewczynę (motywem miała być zazdrość i chęć Geli – po raz kolejny – do ułożenia sobie życia obok innego mężczyzny). Hitler miał jednakże mocne alibi – w momencie gdy Geli zmarła przebywał w innym mieście.

W tym miejscu warto wspomnieć, o jeszcze jednej teorii – mianowicie, o tym, że samobójstwo Geli miało być powodowane jej zazdrością o względy, jakimi Hitler zaczął otaczać Evę Braun, jakkolwiek tak naprawdę związek Hilera i Evy Braun rozpoczął się na dobre dopiero w jakiś czas po śmierci Raubal. Wydaje się zatem, że to obsesyjna kontrola każdego aspektu jej życia przez Hitlera przyczyniła się do tragicznego finału.

Pokój Raubal po jej śmierci przemienił się w swoiste sanktuarium. Allan Bullock, autor książki „Hitler: Studium Tyranii” (1962), argumentował, że śmierć Geli zadała mu „większy cios, niż jakiekolwiek inne wydarzenie w jego życiu. Przez wiele dni był niepocieszony, a jego przyjaciele bali się, że odbierze sobie życie. Przez resztę swojego życia nigdy nie mówił o Geli bez łez w oczach; według jego własnego oświadczenia złożonego wielu świadkom była jedyną kobietą, którą kiedykolwiek kochał.

Czytaj też:
Eva Braun. Naiwna kochanka czy świadoma wspólniczka dyktatora?Czytaj też:
Zagadkowe pochodzenie i tajemnice rodziny Hitlera. Czy miał żydowskich przodków?Czytaj też:
Niedoszły malarz. Hitler i jego nieudane próby bycia artystą