Catherine Dior była ukochaną młodszą siostrą Christiana, który często powtarzał, że jest ona najważniejszą kobietą w jego życiu. Losy rodzeństwa, które do wybuchu II wojny światowej było bardzo ze sobą zżyte, potoczyły się później diametralnie różnie. Catherine Dior walczyła we francuskim ruchu oporu, a po aresztowaniu przez Gestapo, przeszła przez piekło obozu w Ravensbrück. Christian w tym czasie zarabiał na życie pracując w domu mody Luciena Lelonga, gdzie projektował suknie dla żon niemieckich oficerów i francuskich kolaborantów.

Brat i siostra

Christian pokochał modę, Catherine kwiaty - te dwie kwestie pozostały niezmienne w ich życiu do do samego końca, nie licząc wyjątkowej więzi, jaką łączyło rodzeństwo.

Catherine przyszła na świat w 1917 r. jako najmłodsza z pięciorga rodzeństwa i szybko stała się oczkiem w głowie całej rodziny. Szczególna więź, pomimo sporej różnicy wieku (12 lat), połączyła ją z bratem Christianem, który stał się jej jeszcze bliższy po śmierci matki i upadku rodzinnego biznesu. Gdy wielki kryzys zrujnował rodzinne przedsiębiorstwo ojca (był on producentem nawozów), Christian, który już wówczas stawiał pierwsze kroki w świecie mody i zamieszkał w Paryżu, szybko ściągnął do stolicy swoją młodszą siostrę. Catherine znalazła wtedy zatrudnienie w sklepie z kapeluszami i rękawiczkami.

Beztroski okres jednak szybko się zakończył. Po wybuchu II wojny światowej, Christian został wcielony do wojska. Zdemobilizowano go po podpisaniu rozejmu francusko-niemieckiego w czerwcu 1940 r. Wrócił wtedy, razem z Catherine, do swojej rodzinnej posiadłości w Callian. Diorowie zarabiali na życie uprawiając warzywa, które sprzedawali na okolicznym targu w Cannes. To właśnie tam Catherine poznała człowieka, który przewrócił jej życie do góry nogami. Był to Hervé des Charbonneries, członek francuskiego ruchu oporu, w którym panna Dior zakochała się bez pamięci. Nie zastanawiając się długo, porzuciła w miarę bezpieczny żywot i przystąpiła do polsko-francuskiego oddziału F2. Od tej pory działała pod pseudonimem „Caro” – była kurierką, a także zdobywała wiadomości o manewrach wojsk niemieckich, które potem trafiały do brytyjskiego i polskiego wywiadu.

W tym samym czasie jej brat podjął pracę w domu mody Luciena Lelonga, który (jak wszystkie istniejące we Francji zakłady) projektował ubrania dla żon niemieckich oficerów oraz francuskich zdrajców. Nie protestował jednak, gdy Catherine wykorzystywała jego mieszkanie dla potrzeb francuskiego ruchu oporu. Niestety, w 1944 r. czarne chmury zebrały się w końcu nad Catherine. Na początku lipca została zatrzymana przez Gestapo. Tortury nie złamały jej jednak. Nie wydała nikogo, ani z siatki F2, ani swojego brata, który także był dobrze zorientowany w podziemnych powiązaniach.

Piekło i nowe życie

„Caro” została wysłana do obozu w Ravensbrück. Choć Christian starał się wykorzystać swoje kontakty z Niemcami, to nie udało mu się wyswobodzić siostry. Catherine Dior, zaledwie na 10 dni przed wyzwoleniem Paryża przez aliantów, trafiła do jednego z ostatnich pociągów, który jechał do Ravensbrück. Tam została zatrudniona jako robotnik przymusowy w fabryce produkującej części do niemieckich samolotów. W relacji świadków – współwięźniarek, Catherine miała dokonywać aktów sabotażu, celowo produkując wadliwe części. Ostatecznie udało się jej uciec z marszu śmierci i wrócić do Paryża z końcem maja 1945 r.

Christian, czekający na siostrę na dworcu kolejowym, początkowo nie rozpoznał wychudzonej i zmarnowanej postaci, którą ujrzał. Catherine nie chciała nigdy rozmawiać o swoich doświadczeniach wojennych. Jedynym wyjątkiem był proces sądowy z 1952 r., w którym zeznawała jako świadek. Ukojenia po traumatycznych przeżyciach szukała w kwiatach. Uprawa róż i florystyka okazały się remedium na straszne wojenne wspomnienia. Zebrane bladym świtem płatki róż, przekazywała swojemu bratu, który wówczas pracował nad swoimi słynnymi perfumami. „Miss Dior”, gdyż tak nazywa się jeden z najsłynniejszych zapachów świata, zadedykował właśnie swojej siostrze Catherine. W tej mieszance zapachowej obok ukochanej przez Cartherine róży, można wyczuć także drugi jej ulubiony kwiat, czyli jaśmin. Premiera nowego zapachu miała miejsce w 1947 r.

Siostra stała się dla Christiana Diora wielką inspiracją. Jak pisała Zuzanna Lepczak:

„Od tej pory, Catherine stała się nieoficjalną muzą nowego domu mody Dior. W każdej kolekcji można znaleźć element, który Christian stworzył z myślą o niej. Przyjrzyjmy się chociażby sukience balowej z 1949 roku, którą z czułością pokryto setką małych kwiatów. Ekstrawagancja? Na pewno może być to jedna z interpretacji. Jednak do tej historii bardziej pasuje ta o nadziei na lepszą przyszłość”.

Zwiastunem lepszego jutra był także odnowiony związek z Hervé des Charbonneries (choć nigdy nie zawarli małżeństwa). Po niespodziewanej śmierci swojego ukochanego brata, który zmarł na zawał serca w 1957 r., Catherine Dior poświęciła się pracy na rzecz zachowania pamięci o Christianie. Za swoje wojenne dokonania została odznaczona Krzyżem Wojennym (Croix de Guerre), Krzyżem Kombatanta-Ochotnika Ruchu Oporu, Krzyżem Kombatanta, Królewskim Medalem za Odwagę w Sprawie Wolności i tytułem Kawalera Legii Honorowej. Zmarła w 2008 r.

Czytaj też:
Trudna sukcesjaCzytaj też:
Balenciaga. Studium wzlotu, upadku i odnowyCzytaj też:
Wyzwolenie Paryża i powstanie paryskie. Paryż uniknął losów Warszawy