Gdy 19 stycznia 1945 r. wojska sowieckie zajmowały Warszawę, gen. Leopold Okulicki wydał rozkaz o rozwiązaniu Armii Krajowej. Napisał wówczas do żołnierzy, że wejście wojsk sowieckich na teren Polski nie kończy wojny, a od tej chwili każdy, kto czuje się żołnierzem, musi być dla siebie dowódcą i decydować, jak postępować, by pozostać wiernym Polsce. Warto pamiętać o ludziach, którzy zgodnie z tym rozkazem starali się przyczynić do uwolnienia Polski od sowieckiej okupacji.

Wielu młodych mężczyzn wstępowało po wojnie do wojska, nie mając świadomości, że LWP jest częścią sowieckiego potencjału militarnego. Niektórzy szli do armii, bo szukali przygody, inni dlatego, że rodzina była biedna i nie miała pieniędzy na utrzymanie dzieci. Jeszcze inni widzieli w służbie wojskowej drogę do awansu, tj. wyrwania się z życia na prowincji. Ryszard Kukliński poszedł do wojska, ponieważ czuł się Polakiem, a nie dlatego, że chciał realizować kremlowskie cele imperialne. Po latach służby w wojsku, dzięki swym zdolnościom, awansował. Uzyskał wtedy dostęp do danych, które postawiły go przed bardzo trudnymi decyzjami: czy biernie realizować sowieckie plany czy może jednak starać się zapobiec zagrożeniom dla własnego narodu.

Jako patriota nie mógł się pogodzić z tym, że sowieckie plany oznaczają katastrofę dla Polski. Podjął współpracę z USA, by ochronić Polskę przed zniszczeniem. Miał nadzieję, że kiedy ujawni USA plany sowieckiej agresji, NATO będzie w stanie przygotować się do stawienia oporu z użyciem broni konwencjonalnej, ponieważ jego zdaniem taki opór mógł być skuteczny.