Szlaki pielgrzymkowe przyciągają nie tylko wyznawców danej religii. Pojawiają się na nich podróżnicy i odkrywcy, którzy chcą się zbliżyć do obecnej na szlaku pielgrzymkowym historii i kultury. Każda pielgrzymka to okazja do sprawdzenia samego siebie, przekraczania własnych granic fizycznych, a nie raz także psychicznych. Pielgrzymka to wyzwanie, możliwość przemyślenia swojego życia i okazja do zbliżenia się do Boga.

Zajrzyjmy na siedem znanych szlaków pielgrzymkowych. Drogi te przemierzają nie tylko chrześcijanie. Pielgrzymka to ważny element także w innych religiach.

Camino de Santiago, Hiszpania

Droga do Santiago de Compostela jest jedną z najstarszych i najbardziej znanych dróg pielgrzymkowych na świecie. Sieć dróg, wiodąca przez kilka europejskich krajów, prowadzi do sanktuarium św. Jakuba w Santiago de Compostela w północno-zachodniej Hiszpanii. W tamtejszej katedrze mają spoczywać doczesne szczątki świętego.

Trasa zwana Camino de Santiago przebiega wybudowanym w czasach rzymskich szlakiem handlowym, który biegł przez Galicję do Cape Finisterre w zachodniej Hiszpanii, uważanego wtedy za najdalej na zachód wysunięty punkt Europy.

Pierwszy udokumentowany pątnik dotarł do Santiago w połowie X wieku, jednak szlak ten wierni przemierzali już w IX wieku. Największą popularnością szlak św. Jakuba cieszył się od XI do XV wieku. Symbolem pielgrzymów była muszla zwana muszlą św. Jakuba. Pątnicy poszukiwali jej nad Oceanem Atlantyckim, w Finnisterre, które leżało trzy dni drogi na zachód od Santiago. To tam niegdyś faktycznie kończono całą podróż, palono szaty pokutne i obmywano się w wodach oceanu, co symbolizowało rozpoczęcie nowego życia. Obecnie do Finnistere nie wszyscy docierają, kończąc pielgrzymkę na Santiago de Compostela. Muszla towarzyszy pątnikom i podróżnikom przez całą drogę. Można ją kupić w sklepach z pamiątkami i przymocować do plecaka lub ubrania.

Najbardziej popularna część Camino de Santiago prowadzi z St. Jean Pied de Port we Francji i wiedzie przez północną Hiszpanię. Liczy około 750 km. Sieć szlaków jest jednak dużo, dużo dłuższa. Drogi do Santiago wiodą przez kilka europejskich państw. Drogami tymi podążało wielu władców i znanych ludzi, m.in. Karol Wielki, św. Franciszek z Asyżu, św. Elżbieta Portugalska, św. Brygida Szwedzka, Izabela Kastylijska, św. Ignacy Loyola, Jan Dantyszek i papież Jan XXIII.

Kumano Kodo, Japonia

Kumano Kodo to sieć starożytnych szlaków pielgrzymkowych w Japonii, które przecinają półwysep Kii Hanto. Jest to jedyny szlak pielgrzymkowy, poza Camino de Santiago, który został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Kumano Kodo to trasa pielgrzymkowa użytkowana już w X wieku. Podzielona jest na trzy części: Kijiji, Kohechi i Isejii. Trasa Kijiji biegnie wzdłuż zachodniego wybrzeża półwyspu i kończy się w mieście Taraba, gdzie dzieli się na dwie kolejne trasy: Nakahechi i Ohechi.

Szlak ten był czymś więcej niż tylko środkiem dotarcia do świątyń znajdujących się na drodze. Zostały one zaprojektowane tak, aby same w sobie były przeżyciem religijnym i często prowadzą przez trudny, a nawet niebezpieczny teren górski. Kumano Kodo przemierzają wyznawcy Shinto, buddyzmu oraz zwykli turyści. Trasa wiedzie górskimi szlakami, przecina małe wioski, lasy i przełęcze. To jedna z najpiękniejszych, pod względem przyrodniczym, tras pielgrzymkowych świata.

Szlak Inków, Peru

Historia Szlaku Inków zaczyna się w XV wieku. To mająca kilka wieków trasa pielgrzymkowa, która prowadzi do legendarnego miasta Machu Picchu, jednego z miast wybudowanych przez Inków. Machu Picchu było siedzibą króla i stanowiło centralny punkt, gdzie odbywały się ceremonie religijne.

Szlak Inków składa się z trzech tras zwanych: trasą jednodniową, trasą klasyczną i Mollepata. Ostatnia z nich jest trasą najdłuższą i najtrudniejszą, przecinającą Andy. Obecnie Szlak Inków jest bardzo popularny wśród turystów, którzy po drodze mają okazję obcować z niezwykłą przyrodą oraz ujrzeć pozostałości dawnego Państwa Inków. Na szlaku ujrzeć można stanowiska archeologiczne, takie jak Cytadela Inków w Llactapata i Intipunku.

Droga św. Olafa, Norwegia

Droga św. Olafa nazywana też trasą Pielgrzyma to sieć szlaków pielgrzymkowych, które prowadzą do katedry Nidaros w Trondheim w Norwegii.

Nazwa szlaku wzięła się króla Olafa Haraldssona, zwanego Świętym Olafem. Po śmierci w bitwie pod Stiklestad w roku 1030 króla pochowano w Nidaros. Wkrótce miejsce to zasłynęło z cudów i stało się celem pielgrzymów z całej Skandynawii. Najbardziej popularną trasą wiodącą do Trondheim jest Ścieżka Pielgrzyma, która zaczyna się w szwedzkim mieście Selanger. Trasa ma 770 km. Wiedzie m.in. terenami górskimi. Na trasie wybudowano stacje zwane fjellstue, gdzie pielgrzymi mogą się zatrzymać, spędzić noc lub spożyć posiłek.

Via Francigena

Via Francigena jest jednym z najdłuższych szlaków pielgrzymkowych w Europie, liczy 1200 km. Biegnie od Canterbury w Anglii przez Arras, Reims, Lozannę, Przełęcz Św. Bernarda, Pawię i Sienę do Rzymu. Celem pątników jest dotarcie do grobu św. Piotra w Rzymie.

Jako pierwszy trasę przemierzył i udokumentował arcybiskup Canterbury Sigierik, choć użytkowana była już wcześniej, przynajmniej od pierwszej połowy VIII wieku. W średniowieczu trasą tą szło tysiące pielgrzymów z całej Europy. Trasa w późniejszych latach została zaniedbana. Odkryto ją na nowo na początku XX wieku. Obecnie cała trasa jest odrestaurowywana i na nowo znakowana.

Sikoku, Japonia

Trasa pielgrzymkowa po wyspie Sikoku, licząca 1200 km, nie prowadzi do konkretnego punktu, lecz podąża zataczającą koło drogą, na której znaleźć można aż 88 świątyń. Pielgrzymka wiedzie trasą, którą przebył podobno mnich Kobo Daishi, który już w IX wieku założył wiele z istniejących dotąd świątyń. Obecnie drogą przez Sikoku idą nie tylko pielgrzymi-buddyści, ale także turyści, którzy chcą lepiej poznać wyspę Sikoku, najmniej ludną, spośród czterech głównych wysp, wyspę Japonii.

Mekka, Arabia Saudyjska

Podróż do Mekki, zwana hadżdż to jeden z pięciu filarów islamu. Pielgrzymkę do Mekki muzułmanie powinni odbyć przynajmniej raz w życiu. Muzułmanie uważają, że podróż do Mekki sięga tradycjami czasów Abrahama, lecz dopiero za życia Mahometa, który jako pierwszy odbył podróż z Medyny do Mekki i znajdującego się tam czarnego kamienia (Hadżar), stała się rytuałem, który praktykują wyznawcy islamu. Pielgrzymkę do Mekki trudno odbyć osobom, które nie wyznają islamu, gdyż nie mają oni wstępu do uznawanego za święte, miasta Mekka.

Czytaj też:
Pielgrzymowanie. Praktyka religijna czy świecka tradycja?Czytaj też:
Dziesięć najstarszych rzeczy na Ziemi. Niektóre mogą zaskoczyćCzytaj też:
Najstarsza polska gazeta. Jej wydanie miało... polityczny celCzytaj też:
Mekka. Miasto, do którego nie wejdzie żaden "niewierny"