QUIZ: "Dziady". Co wiesz o tym mickiewiczowskim dziele?

QUIZ: "Dziady". Co wiesz o tym mickiewiczowskim dziele?

Dodano: 
Adam Mickiewicz "Dziady" - pocztówka
Adam Mickiewicz "Dziady" - pocztówka Źródło: Biblioteka Narodowa, Polona
„Dziady” to dzieło-symbol. Jeden z najważniejszych utworów w polskiej literaturze. Ważne nie tylko ze względu na odwołania do folkloru i kultury ludowej, ale przede wszystkim jako epokowe dzieło pokolenia pozbawionego własnego państwa.

„Dziady” to patriotyczny manifest, wyraz buntu, dzieło – symbol, uważane za jedno z najistotniejszych w dziejach polskiej literatury. Atmosfera wykreowana w „Dziadach” przez Adama Mickiewicza odzwierciedla stan ducha wielu ówcześnie żyjących patriotów, którzy musieli mierzyć się z funkcjonowaniem w rzeczywistości bez istnienia własnego państwa.

QUIZ: „Dziady” Adama Mickiewicza

Więcej:

Czym był obrzęd dziadów?

Dziady obchodzono dwa razy w roku. Dokładne daty były każdego roku uzależnione od faz Księżyca. Jesienne dziady były przygotowaniem do święta zmarłych, które obchodzono około 2 listopada.

Dusze przodków odgrywały ważną rolę w życiu codziennym Słowian. Uważano, że ich przychylność ma wpływ na płodność, urodzaj i zdrowie żywych członków rodziny, dlatego starano się ugościć ich najlepiej, kiedy przybędą na ten świat.

Najważniejszą formą przyjęcia zmarłych dusz podczas dziadów było ich nakarmienie i napojenie. Ludzie rozstawiali stoły po środku wsi, niekiedy na ich obrzeżach bądź bezpośrednio na cmentarzach. Posiłki stawiano także na grobach. Na stołach układano misy z jedzeniem i piciem oraz z mocnym alkoholem. Popularne w czasie dziadów dania i napoje to m.in. kasza, kutia, chleby, jajka, miody i wódka.

Dziady to również okazja to wspólnego biesiadowania. Kiedy ludzie ucztowali, dobrym zwyczajem było, aby rozrzucali wokół siebie okruchy spożywanych pokarmów. Po skończonej uczcie, stołów nie sprzątano. Wszystko pozostawiano na noc, aby przybyłe dusze mogły jeszcze w spokoju się ugościć, kiedy gospodarze udadzą się na spoczynek.

Alkohol był spożywany również przy grobach. Tradycyjnie wylewano zawsze kieliszek wódki na ziemię, aby napoić przybyłe na dziady dusze.

W niektórych regionach Słowiańszczyzny (głównie na terenach zamieszkałych przez Bałtów) w czasie dziadów dla dusz przodków przygotowywano również kąpiel. W izbach ustawiano balie z gorącą wodą lub szykowano saunę. Powszechnym zwyczajem wśród Słowian było przygotowanie miejsca, gdzie dusze mogły się ogrzać. W tym celu rozpalano ogniska.

Ognisko miało w obrzędach dziadów szczególne znaczenie. Ogień miał wskazywać duszom drogę do domu, aby mogły tę noc spędzić ze swoimi bliskimi. Symbolem ognia i zarazem pozostałością po tamtych zwyczajach, są znicze, które każdego roku zapalamy na grobach w dniu Wszystkich Świętych oraz w dzień zaduszny, 2 listopada.

Czytaj też:
Słowianie mieli coś dużo lepszego, niż Halloween. Czym były Dziady?

Więcej QUIZÓW:

Czytaj też:
QUIZ: Zagadki archeologii. Znasz najważniejsze wydarzenia?
Czytaj też:
QUIZ: Piastowie - "gry o tron" pierwszej polskiej dynastii
Czytaj też:
QUIZ: Do kogo niegdyś należało to miasto? Możesz być zaskoczony

Źródło: DoRzeczy.pl