3 maja 1939 roku komisarzem spraw zagranicznych Związku Sowieckiego został Wiaczesław Mołotow. Powołany przez Józefa Stalina, jego najbliższy współpracownik, był zwolennikiem zawiązania sojuszu z III Rzeszą. Ta zmiana w resorcie spraw zagranicznych była wyraźną zapowiedzią kierunku sowieckiej polityki i pierwszym krokiem do sierpniowego paktu Ribbentrop-Mołotow.
Cele Moskwy i Berlina
Stalin nie zamierzał wiązać się z państwami zachodnimi – przynajmniej w tamtej chwili. Zdawano sobie sprawę, że zbliża się wojna, a Niemcy dążą do jej rozpoczęcia. Stalin wiedział, że deklarując się po stronie Zachodu, będzie musiał stanąć z nimi przeciwko Hitlerowi. Zaczęto więc tajne rozmowy z Berlinem w celu podpisania porozumienia, które wykluczy konieczność zaangażowania Sowietów przeciwko Niemcom – przynajmniej w początkowej fazie wojny. Jednocześnie – jawnie – prowadzono negocjacje z Paryżem i Londynem.
22 sierpnia 1939 roku przekazano do publicznej wiadomości, że rząd niemiecki oraz sowiecki zawarły porozumienie. Pakt o nieagresji, zwany paktem Ribbentrop-Mołotow podpisano 23 sierpnia 1939 roku. Sygnatariuszami byli ministrowie spraw zagranicznych Rzeszy i ZSRS: Joachim von Ribbentrop i Wiaczesław Mołotow. W dniu 31 sierpnia 1939 pakt został ratyfikowany w Moskwie, a Mołotow w wygłoszonym wówczas przemówieniu uzasadnił konieczność jego podpisania.
Traktat stanowił konsekwencję układu w Rapallo z roku 1922 roku, który dotyczył współpracy gospodarczej i wojskowej. Wówczas Sowieci zgodzili się np. stworzyć na swoim terytorium niemieckie fabryki ciężkiego sprzętu, w tym wojskowego; stało się tak pomimo zakazu posiadania przez Niemców takiego rodzaju przemysłu, co było karą za wywołanie I wojny światowej.
Pakt Ribbentrop-Mołotow miał decydujące znaczenie dla Niemiec i Związku Sowieckiego. Hitler otrzymał gwarancję, że w przypadku wojny z państwami Zachodu Stalin zachowa neutralność – miało to kolosalne znaczenie, gdyż wykluczało wojnę na dwóch frontach. Dla Stalina pakt z Rzeszą oznaczał, że Sowieci wezmą udział w rozbiorze Polski, a także będą mogli narzucić ustrój komunistyczny podbitym narodom Europy Wschodniej.
Tajny protokół
Obok oficjalnego paktu o nieagresji, integralną częścią porozumienia Ribbentrop-Mołotow był tajny protokół. Rozstrzygał on kwestie przynależności Polski i ustalał sowieckie i niemieckie strefy wpływów.
Wiadomo, że Amerykanie wiedzieli o tajnym pakcie już 24 sierpnia rano. Przekazali tę informację Wielkiej Brytanii, a ta z kolei Francji. Francuzi mieli wiedzę o tajnym protokole także z innego źródła. Żadne państwo nie poinformowało jednak Polski na temat ustaleń pomiędzy Hitlerem a Stalinem.
Tajny protokół składał się z czterech punktów:
1. W wypadku terytorialnych i politycznych przekształceń na terenach należących do państw bałtyckich (Finlandia, Estonia, Łotwa i Litwa) północna granica Litwy stanowić będzie jednocześnie granicę stref interesów Niemiec i ZSRS. W związku z tym obie strony uznają zainteresowanie Litwy w stosunku do rejonu Wilna.
2. W wypadku terytorialnych i politycznych przekształceń na terenach należących do Państwa Polskiego granica stref interesów Niemiec i ZSRS przebiegać będzie w przybliżeniu po linii rzek Narwi, Wisły i Sanu. Kwestia, czy w obopólnym interesie będzie pożądane utrzymanie niezależnego Państwa Polskiego i jakie będą granice tego państwa, będzie mogła być ostatecznie wyjaśniona tylko w toku dalszych wydarzeń politycznych. W każdym razie oba rządy rozstrzygną tę kwestię na drodze przyjaznego porozumienia.
3. Kraina zwana Besarabią miała dostać się pod sowiecką strefę wpływów.
4. Podkreślono, że wszystkie powyższe ustalenia „będą traktowane przez obie strony, jako najściślej tajne".
Kolejne pakty
28 września 1939 roku, kiedy wojna już trwała, podpisano niemiecko-sowiecki traktat o granicach i przyjaźni zwany drugim układem Ribbentrop–Mołotow. Był on doprecyzowaniem sierpniowego dokumentu i ustalał m.in., że Lubelszczyzna i wschodnie Mazowsze dostanie się w ręce Niemców, a Sowieci otrzymają w zamian Litwę.
4 października powstała wspólna komisja, złożona z przedstawicieli Rzeszy i ZSRS, która miała zająć się wyznaczeniem granic pomiędzy strefami sowiecką i niemiecką. Rozpoczęła się także współpraca pomiędzy służbami wywiadowczymi obydwu krajów, zgodnie z zapisami z paktu o granicach i przyjaźni. Ustalono w nim, że gestapo i NKWD będą współpracować w zwalczaniu polskich organizacji niepodległościowych: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”.
Pakt Ribbentrop-Mołotow przypieczętował los Polski i państw bałtyckich. Sowietom dokument ten pozwolił na bezkarne przyglądanie się, jak Niemcy pustoszą kolejne europejskie kraje, a Hitlerowi dał możliwość prowadzenia wojny na jednym froncie, w sposób dla niego najwygodniejszy. Kres paktu Ribbentrop-Mołotow przyszedł dopiero w czerwcu 1941 roku, kiedy Rzesza rozpoczęła ofensywę na wschód, atakując Związek Sowiecki. Był to atak wyprzedzający (wbrew temu, co mówiła sowiecka propaganda), a Sowieci sami byli przygotowani na to, że wkrótce zaatakują Niemców.
Czytaj też:
Bitwa pod Falaise. Generał Maczek i "spóźniona zemsta na Niemcach"Czytaj też:
Oburzające doniesienia. Chodzi o zakończenie budowy Nord Stream 2