Inicjatorkami powstania Centrum Zdrowia Dziecka były Seweryna Szmaglewska i Ewa Szelburg-Zarembina. 10 lipca 1965 roku Seweryna Szmaglewska, była więźniarka niemieckich obozów koncentracyjnych oraz pisarka (m.in. „Czarne stopy” i wstrząsająca książka „Dymy nad Birkenau”) wniosła inicjatywę budowy pomnika poświęconego pamięci dzieci zamordowanych i poległych w czasie II wojny światowej pod obrady Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa. Ideą, jaka przyświecała Szelburg-Zarembinie i Szmaglewskiej była budowa szpitala-pomnika, który da „świadectwo o ich bohaterstwie i cierpieniu nie będzie tylko cząstką małą ogólnej narodowej czci, gdyż należy im się wyraz pamięci trwałej osobny, wyłączny”. Inicjatywa spotkała się z przychylnym przyjęciem Rady.
7 stycznia 1968 roku Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa powołała do życia liczący 100 osób Społeczny Komitet Budowy Pomnika-Szpitala Centrum Zdrowia Dziecka. Na jego czele stanął przewodniczący Rady Janusz Wieczorek.
Budowa Centrum Zdrowia Dziecka była możliwa w dużej mierze dzięki społecznym datkom. W całej Polsce rozprowadzano cegiełki, tworzono zbiórki pieniędzy. Swój wkład w budowę miała również Polonia, która bardzo mocno zaangażowała się w inicjatywę. Od 1971 roku patronat nad budową Centrum Zdrowia Dziecka objął Związek Harcerstwa Polskiego (ZHP), który zajął się organizacją zbiórek. „Apel spotkał się z natychmiastowym, spontanicznym odzewem licznych środowisk i grup zawodowych w kraju i za granicą, co wskazywało jednoznacznie na to, że idea zbudowania Pomnika-Szpitala znalazła powszechne uznanie (…). Budowa ze składek społecznych pomnika w postaci szpitala była na owe czasy nowatorską ideą (nie mającą precedensu w świecie) upamiętniającą bohaterstwo i cierpienie dzieci podczas II wojny światowej” – czytamy na stronie Centrum Zdrowia Dziecka.
Pierwszy etap budowy ukończono 31 maja 1977 roku, oddając do użytku pawilony A, B i C. Kolejne budynki, w tym liczący 11 pięter, najbardziej charakterystyczny z nich, ukończono w grudniu 1979 roku.
16 marca 1976 roku pierwszym dyrektorem Centrum Zdrowia Dziecka została profesor Maria Goncerzewicz. Pełniła tę funkcję ponad 14 lat. „Od samego początku swej działalności wykazywała wybitne uzdolnienia kierownicze, szczególnie w okresie uruchamiania blisko 20 kolejno oddawanych do użytku nowych obiektów Centrum, jak również organizowania ich sprawnego funkcjonowania i doskonalenia poziomu usług zdrowotnych dla pacjentów. Ważny dział jej pracy stanowiły także liczne kontakty międzynarodowe, obejmujące współpracę z szeregiem organizacji europejskich i pozaeuropejskich, dotyczące opanowania najnowszej aparatury medycznej oraz szkolenia kadr. To połączenie trudnych obowiązków - współuczestniczenia w bieżących procesach budowy i technicznego wyposażenia Centrum oraz doskonalenia funkcjonowania szpitala i zapewnienia mu możliwie najlepszych warunków działania dla dobra małych pacjentów. Stanowią one wielki wkład osobisty prof. M. Goncerzewicz w tak ważnym okresie powstawania i rozwoju CZD” – podkreśla się na stronie Centrum Zdrowia Dziecka.
To właśnie profesor Goncerzewicz witała pierwszych pacjentów szpitala, 15 października 1977 roku. Był to symboliczny początek działalności placówki, która w kolejnych latach przyjęła setki tysięcy dzieci.
W roku 2000 dyrektorem Centrum Zdrowia Dziecka został profesor Paweł Januszewicz, a kolejnymi Janusz Książyk i Maciej Piróg. Obecnie dyrektorem placówki jest doktor Marek Migdał.
W 2012 roku w Centrum Zdrowia Dziecka otwarto klinikę Budzik dla dzieci wybudzanych ze śpiączki. Przy szpitalu działa także Zespół Szkół Specjalnych nr 78 im. Ewy Szelburg-Zarembiny.
Czytaj też:
Od Korpusu Ochrony Pogranicza do Straży Granicznej. Czym jest SG i jakie pełni funkcje?Czytaj też:
CERN i Wielki Zderzacz Hadronów spod Genewy