Generał Borys Smysłowski to niewątpliwie jedna z ciekawszych postaci rosyjskich środowisk antybolszewickich, które zdecydowały się podczas drugiej wojny światowej stanąć do walki u boku III Rzeszy przeciwko ZSRS. Urodził się 3 grudnia 1897 r. w miejscowości Terijoki, znajdującej się w należącym wówczas do imperium Romanowów, Wielkim Księstwie Finlandii. Jako młody człowiek rozpoczął naukę w I Korpusie Kadetów w Moskwie, a po jej ukończeniu wstąpił do Artyleryjskiej Szkoły Wojennej w Petersburgu. Podczas pierwszej wojny światowej był wielokrotnie odznaczany, m.in. Orderem św. Anny IV klasy i Orderem św. Włodzimierza IV kasy.
Zamach bolszewicki i wybuch wojny domowej w Rosji zastały go w Moskwie, gdzie w starciach z bolszewikami został ranny. Po wyleczeniu udał się na południe Rosji i wstąpił 24 października 1918 r. do białej Armii Ochotniczej, a konkretnie do 3. baterii samodzielnego dywizjonu artylerii lekkiej, podporządkowanego 5. Dywizji Piechoty. Walcząc w Siłach Zbrojnych Południa Rosji (od 8 stycznia 1919 r. taką nazwę przyjęła Armia Ochotnicza), został 4 kwietnia 1919 r. awansowany przez gen. Antona Denikina na stopień stabskapitana (stopień pośredni pomiędzy porucznikiem a kapitanem). Otrzymał jednocześnie nominację na szefa sztabu 4. artyleryjskiego dywizjonu dowodzonego przez płk. Gieorgija Saksa.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.