To Niemcy wyciągnęli ówczesną Rosję Radziecką z ogromnej ekonomicznej zapaści – jednocześnie wprowadzając ją na salony światowej polityki. W tle tych działań były kładzione podwaliny pod unieważnienie Traktatu Wersalskiego oraz unicestwienie polskiej państwowości. Polska bowiem była nazywana przez niemiecką generalicję „wersalską pomyłką”. Ponadto, z oczywistych powodów na polską suwerenność czyhali Rosjanie.
Sytuacja przed Rapallo
Po przegranej wielkiej wojnie Niemcy musieli poddać się postanowieniom Traktatu Wersalskiego, który przede wszystkim zdemilitaryzował Niemcy. Zatem sojusz z Rosją Radziecką miał dla Niemców przede wszystkim wymiar militarny związany z przepływem uzbrojenia i wymianą myśli szkoleniowej, a także korzystaniu z rosyjskich poligonów. Rosjanie z kolei liczyli na nawiązanie stosunków gospodarczych, co pozwoliło by poprawić fatalną sytuację ekonomiczną powstałą wskutek wprowadzania ustroju komunistycznego.
Pod pretekstem konferencji
Układ zawarto z inicjatywy rosyjskiej w dniu 16 kwietnia 1922 roku o godzinie 1:15 między Niemiecką Republiką Weimarską, a Rosją Radziecką we włoskim mieście Rapallo. Podpisał go Gieorgij Cziczerin, ówczesny Komisarz Spraw Zagranicznych Rosji Radzieckiej oraz Walther Rathenau, Minister Spraw Zagranicznych Niemiec. Co ciekawe układzostał podpisany w trakcie trwania światowej konferencji gospodarczej w Genui (10 kwietnia – 19 maja), na której próbowano włączyć Rosyjską FSRR w obieg światowej gospodarki. Doszło wtedy do nawiązania stosunków dyplomatycznych i przerwania izolacji Rosji Radzieckiej na arenie światowej.
Koniec izolacji
Doszło wtedy do nawiązania stosunków dyplomatycznych i przerwania izolacji Rosji Radzieckiej na arenie światowej. Traktat przewidywał, iż Niemcy mogli bez przeszkód, a wbrew postanowieniom traktatu wersalskiego szkolić swoich lotników i tworzyć kadrę wojsk pancernych na poligonach i w bazach położonych w głębi państwa rosyjskiego. Oprócz tego, obie strony zrezygnowały z roszczeń finansowych z okresu 1914 – 1918 i powojennego.
W latach 30. Niemcy otwarcie prezentowali swoją współpracę wojskową z ZSRR. Tłumaczenie tego polegało na ćwiczeniach zdemobilizowanych oficerów nad którymi niemiecki resort obrony nie miał już nadzoru. A w 1932 r. cała sprawa przestała być aktualna, ponieważ Niemcy na konferencji w Genewie odzyskały równouprawnienie w kwestiach militarnych. I już oficjalnie mogły przenieść zbrojenia i ćwiczenia do siebie.
Będąca wynikiem traktatu w Rapallo - dziesięcioletnia współpraca Reichswehry z Armią Czerwoną umożliwiła wymianę doświadczeń w wielu dziedzinach. Dominującej merytorycznie stronie niemieckiej pozwoliła dodatkowo na prowadzenie szkoleń, ćwiczeń i prób technicznych z wykorzystaniem rodzajów broni, których posiadania zabraniał jej traktat wersalski, co stworzyło podwaliny pod późniejsze szybkie utworzenie w Niemczech lotnictwa oraz wojsk pancernych.
Warto pamiętać, że polscy oficerowie i cywile rozstrzeliwani w Katyniu i innych miejscach śmierci byli mordowani bronią niemieckiej produkcji.
Czytaj też:
Sowieci w Polsce. 17 września 1939 roku jak czwarty rozbiórCzytaj też:
Wojna o Górski Karabach. Zderzenie Cywilizacji na Kaukazie (cz. 1)