Walki Amerykanów w zachodniej Europie od czerwca 1944 r. do maja 1945 r. nie zostały zapamiętane poprzez pryzmat jednej, potężnej bitwy, która otworzyła drogę do centrum Niemiec. Z tego okresu najbardziej znane są trzy batalie, które zresztą zyskały powszechną sławę dzięki udanym filmom wojennym. Na pierwszym miejscu w świadomości Amerykanów znajdują się lądowanie w Normandii, potem walki o Ardeny i wreszcie zdobycie Remagen oraz „niezniszczalnego” mostu Ludendorffa na Renie. Kolejny epizod, czyli ponure i krwawe walki o las Hürtgen, zyskał popularność nieco później, dzięki grom komputerowym. Z kolei takie filmy jak „Furia” czy „Kompania Braci” przypomniały, że zajmowanie kolejnych kilometrów terytorium Niemiec to żmudne walki o setki miasteczek i wsi bronionych z fanatyzmem przez SS i Hitlerjugend. Jeżeli jednak wskazać najbardziej efektowny epizod, który przyniósł przy tym chwałę Amerykanom i pokazał odwagę US Army, to może to być właśnie zdobycie mostu w Remagen.

Święta rzeka

W niemieckiej tradycji Ren był zawsze ważną linią obrony. Już w czasach starożytnych plemiona germańskie broniły się na linii Renu, odpierając nacierające legiony rzymskie. Opowieści o tym przekazywano sobie w legendach i pieśniach. Pamięć o jednej z największych europejskich rzek jako o „reducie” Germanii rozkwitła na nowo w XIX w., m.in. za sprawą malowidła Wilhelma Camphausena ukazującego przeprawę pruskich oddziałów Gebharda Leberechta von Blüchera przez Ren pod Kaub w pościgu za oddziałami Napoleona. Był to obraz, który wisiał obowiązkowo w mieszkaniu każdego Niemca patrioty w pierwszej poł. XIX w.

Ren był faktycznie największą naturalną przeszkodą dla każdego, kto chciał zaatakować Niemcy z zachodu. Dlatego obrona tej rzeki, a szczególnie przepraw mostowych, była zawsze priorytetem dla planów operacyjnych sztabu generalnego Prus, a potem Niemiec.