Józefina Bonaparte, wcześniej Józefina do Beauharnais, jest znana przede wszystkim jako żona i wielka miłość cesarza Francuzów, Napoleona Bonaparte. Dlaczego więc Napoleon postanowił wziąć z nią rozwód?
Mężczyźni jej życia
Józefina, a właściwie Marie-Josèphe Rose Tascher de la Pagerie urodziła się 23 czerwca 1763 roku na Martynice, gdzie jej rodzina miała plantację. Jej ojcem był Joseph Gaspard de Tascher de la Pagerie, a matką Rose Claire des Vergers de Sannois. Kiedy miała 16 lat wydano ją za oficera wojsk francuskich Aleksandra Franciszka Marię de Beauharnais. Małżonkowie przeżyli wspólnie nieco ponad 10 lat, po czym rozstali się, żyjąc w separacji. Ze związku narodziło się dwoje dzieci: Hortensja i Eugeniusz.
W 1794 roku, kiedy we Francji szalała rewolucja francuska i trwał jakobiński reżim, Aleksander Beauharnais został aresztowany i ścięty na gilotynie. Zatrzymano też Józefinę, którą osadzono w więzieniu i także skazano na śmierć. Przed spotkaniem z katem uchronił ją nagły upadek Maximilien’a de Robespierre’a, co zakończyło szaleństwo gilotynowania wszystkich potencjalnych „wrogów rewolucji”.
Niedługo później Józefina wyszła na wolność. Mieszkała w Paryżu, gdzie prowadziła salon, w którym spotykali się arystokraci, politycy, artyści. Józefina Beauharnais nawiązywała w tym czasie wiele znajomości, miała wielu adoratorów. Była kobietą cieszącą się dużą popularnością i powodzeniem. Jej kochaniem był m.in. słynny polityk Paul Barras czy generał Lazare Hoche, choć Józefina nie stroniła także podobno od przelotnych romansów ze służącymi.
W 1795 roku Józefina poznała Napoleona Buonaparte (w tamtym czasie pochodzący z Korsyki Napoleon nie zmienił jeszcze nazwiska na bardziej francuskie „Bonaparte”), który był wówczas generałem wojsk francuskich.
Cesarzowa
Choć Napoleon był wtedy zaręczony, Józefina go oczarowała. Ponadto, jej znajomości i wysoka pozycja w kręgach paryskiej arystokracji, dawały mu szanse na szybkie wspięcie się w „hierarchii” społecznej. 9 marca 1796 roku Józefina i Napoleon wzięli ślub. Napoleon adoptował przy okazji syna Józefiny, Eugeniusza de Beauharnais. Dopiero 30 października 1804 roku odbył się ich ślub kościelny.
Kariera Napoleona rozwijała się (co stanowi temat na osobną opowieść). 2 grudnia 1804 roku Napoleon koronował się na cesarza Francuzów. Po nałożeniu sobie korony na głowę, ukoronował na cesarzową Józefinę, która została „Jej Cesarską Mością Cesarzową Francuzów”.
Odkąd został cesarzem, Napoleon nieustannie myślał o narodzinach następcy tronu. Liczył, że Józefina da mu syna, który zostanie po nim cesarzem. Choć mijały lata, tak się jednak nie stało. Napoleon zaczął podejrzewać nawet, że jest bezpłodny. „Dowodu” na to, że może mieć dzieci dostarczyła mu jego kochanka, Polka Maria Walewska, którą poznał w 1807 roku. W 1810 roku narodził się ich syn, Aleksander (późniejszy francuski minister). Już wtedy, kiedy Maria była w ciąży, Napoleon postanowił rozstać się z Józefiną, uznając, że mająca 46 lat żona nie da mu wyczekiwanego potomka, następny tronu.
15 grudnia 1809 roku doszło do rozwodu Józefiny i Napoleona. Drugą żoną cesarza Francuzów została arcyksiężniczka Maria Ludwika Habsburg (z tego małżeństwa narodził się syn Napoleon II).
Pomimo tego, że Józefina i Napoleon rozeszli się, utrzymywali dobre relacje, co zresztą bardzo nie podobało się małżonce cesarza. Józefina mieszkała w zamku Malmaison w pobliżu Paryża. Była tam odwiedzana przez wielu jej i Napoleona, dawnych przyjaciół.
Józefina Bonaparte zmarła 29 maja 1814 roku z powodu zapalenia płuc.
Czytaj też:
Aleksander Walewski. Syn Napoleona i Marii Walewskiej, francuski ministerCzytaj też:
Maximilien de Robespierre. Krwawy przywódca rewolucji francuskiejCzytaj też:
Maria Walewska. Piękna kochanka Napoleona BonaparteCzytaj też:
QUIZ: Kochanki i metresy, czyli romanse na królewskich dworach