Dominował wówczas lontowy muszkiet, do którego podparcia używano forkietu (podpórki). Stosowano także lżejsze wersje, tzw. calivery, które podpórki nie wymagały. Część muszkietów była wyposażona w zamki kołowe, których atutem była natychmiastowa gotowość do oddania strzału. Z uwagi na wysoki koszt wytworzenia nie wyparły prostszych i tańszych lontówek. Maksymalnemu wykorzystaniu zalet muszkietu podporządkowano rewolucyjną taktykę holenderską (reformy Maurycego Orańskiego), gdzie dopracowano zasady tzw. kontrmarszu.