Napoleon Bonaparte słynął z miłosnych podbojów. Jedną z jego kochanek była Polka, Maria Walewska. Napoleon miał z nią syna Aleksandra, który w przyszłości został francuskim politykiem. Maria i Napoleon byli swego czasu jedną z najsłynniejszych par Europy.
Życie Marii Walewskiej
Maria Walewska z domu Łączyńska urodziła się 7 grudnia 1786 roku w Brodnem. Jej ojcem był Maciej Łączyński, a matką Ewa z Zaborowskich. Maria miała czworo rodzeństwa. Ich guwernantem był ojciec Fryderyka Chopina, Mikołaj Chopin.
W 1804 roku Maria Łączyńska poślubiła, starszego od siebie o około 50 lat, Anastazego Walewskiego, pana na Walewicach. Sześć miesięcy później narodził się syn Marii, Antoni Bazyli Rudolf. Zbyt krótki czas pomiędzy ślubem a narodzinami syna kazał domniemywać, że Anastazy Walewski nie jest ojcem Antoniego, a Maria musiała mieć romans przed ślubem. Plotkowano, że jej kochankiem był Arkadij Suworow, spokrewniony ze słynnym rosyjskim generałem, którego jednak rodzina Marii odrzuciła (jako jej przyszłego męża) ze względów patriotycznych. Tak czy inaczej Anastazy został przez Walewskiego zaaprobowany i od początku był uznawany za jego syna.
W styczniu 1807 roku Maria Walewska poznała cesarza Francuzów Napoleona Bonaparte. Stało się to na Zamku Królewskim w Warszawie lub w pałacu Michała Poniatowskiego w Jabłonnie. Maria oczarowała Napoleona. Cesarz zapragnął zbliżyć się do niej i uczynić ją swoją metresą. Niedługo później, po wymianie wielu podarunków i listów, Maria Walewska wyjechała do Finckenstein (dziś Kamieniec) w Prusach Wschodnich, gdzie znajdowała się kwatera główna Napoleona. Przebywała tam przez kilka tygodni.
Kolejne miesiące życia Marii nie są zbyt dobrze znane. Być może mieszkała, wraz z Napoleonem, w Paryżu. W 1809 roku Walewska przez dłuższy czas przebywała na pewno w Austrii, w pobliżu Wiednia, gdzie rezydował wówczas Bonaparte. W tym czasie Maria zaszła w ciążę. 4 maja 1810 roku urodził się Aleksander, syn Marii i Napoleona, którego Anastazy Walewski uznał oficjalnie za swojego syna.
Dla Napoleona narodziny Aleksandra były dowodem na to, iż nie jest bezpłodny – tego bowiem obawiał się od dłuższego czasu. Okazało się jednak, że przyczyną braku potomka są problemy zdrowotne jego żony Józefiny. Napoleon, chcąc mieć prawowitego dziedzica, niedługo później zdecydował się więc na rozwód z Józefiną. Jeszcze w 1810 roku poślubił córkę cesarza Austrii, Marię Ludwikę Habsburg.
Pani d’Ornano
Napoleon, choć nigdy oficjalnie nie uznał Aleksandra Walewskiego, otoczył jego oraz Marię opieką. Maria Walewska otrzymała od cesarza pałacyk w Paryżu, a Aleksandrowi nadano tytuł hrabiego oraz ziemskie posiadłości. Wówczas Maria Walewska złożyła w Warszawie wniosek o unieważnienie jej małżeństwa z Anastazym Walewskim, który uzyskała w sierpniu 1812 roku. Później wyjechała do Paryża. Nie wiadomo, jak wiele razy Maria widywała się później z Napoleonem. Spotkała się z nim na pewno już po jego klęsce i zesłaniu na Elbie, gdzie odwiedziła go wraz z Aleksandrem. Później widziała się z Napoleonem przynajmniej raz w czasie jego „stu dni” po ucieczce z Elby.
W tym czasie Maria Walewska zaczęła spotykać się z kuzynem Napoleona, Filipem-Antonim d’Ornano. Para wzięła ślub 7 września 1816 roku w Brukseli, po śmierci Anastazego Walewskiego. Niespełna rok później Maria urodziła swego trzeciego syna, Rudolfa Augusta. Niedługo później niestety ciężko zachorowała. Maria Walewska zmarła 11 grudnia 1817 roku.
Ciało Marii Walewskiej spoczywa w kościele pw. Św. Małgorzaty w Kiernozi, gdzie zostało przewiezione w 1818 roku. Jej serce zaś znajduje się w grobowcu rodzinnym Ornano na cmentarzu Père Lachaise w Paryżu.
Maria Walewska i jej romans z Napoleonem Bonaparte był tematem filmów, tj. „Pani Walewska” i „Marysia i Napoleon”.
Czytaj też:
Napoleon. Jak Korsyka ukształtowała cesarza FrancuzówCzytaj też:
Napoleon w Moskwie. Porażka Wielkiej Armii i pospieszny odwrótCzytaj też:
Aby było tak, jak było! Święte Przymierze. Hipokryzja trzech monarchów