Mauzoleum to okazała konstrukcja, która w czasach swojej świetności mogła mieć dwie kondygnacje. Jej odnalezienie to spora sensacja w świecie naukowym. We wnętrzu tego, co zostało z budowli badacze znaleźli ściany grobowca, podłogę oraz wyjątkowo dobrze zachowaną mozaikę. Niedługo potem, bezpośrednio pod pierwszą mozaiką, archeolodzy trafili ponadto na drugą mozaikę. Obie ukazują podobny wzór – w centrum znajduje się kwiat otoczony kręgiem.
Oprócz mozaik w mauzoleum odkryto jeszcze platformę zbudowaną z płytek połączonych trwałą i wodoodporną zaprawą zwaną opus signinum. Platforma ta „wytyczała” obszary, gdzie znajdowały się groby. Odkryta budowla pełniła najpewniej funkcję grobowca rodzinnego. Możliwe też, że mauzoleum należało do jakiegoś bractwa, którego członkowie co miesiąc płacili za przywilej pochówku w jego obrębie.
Unikat
Tak dobry stan, w jakim znajduje się znaleziona mozaika oraz wyjątkowo dobrze zachowane pozostałości budowli sprawiają, że jest to najbardziej kompletna budowla tego typu, jaką kiedykolwiek odkryto na terenie Wysp Brytyjskich.
Jak przekazali badacze, mauzoleum było kilka razy przebudowywane. Sporą część ścian zdemontowano w okresie średniowiecza – najpewniej po to, aby materiał ten wykorzystać w innym miejscu.
Mauzoleum, które odnaleziono w Southwark (jednej z najstarszych dzielnic Londynu; o tym miejscu wspomina dokument Domesday Book sporządzony w czasach Wilhelma Zdobywcy) jest, jak mówiła Antonietta Lerz, archeolog z Museum of London Archeology, „niczym mikrokosmos zmieniających się losów rzymskiego Londynu”.
Londinium
Za czasów panowania cesarza Klaudiusza Rzymianie założyli nad Tamizą, na terenie dzisiejszego Londynu, pierwszą osadę. Nie jest znana dokładna data powstania Londinium. Najczęściej za założenie „protoplasty” Londynu podaje się 43 lub 47 rok n.e.
Osada Londinium znajdowała się na przyczółku na północnym brzegu przy brodzie na Tamizie, gdzie znajdował się węzeł dróg oraz przeprawa rzeczna. Wioska założona została najpewniej jako podwaliny pod budowę portu handlowego. Pierwsza osada zajmowała obszar około 350 akrów, czyli miała wielkość taką, jaką obecnie Hyde Park.
W dalszych latach osada była powiększana. Rzymianie zbudowali na terenie Londinium kamienny fort w 120 roku. Mury fortu wznosiły się na wysokość 5 metrów i były wzmocnione basztami obronnymi na każdym rogu. Fort zajmował powierzchnię 12 akrów. Mieszkało tam około 1000 żołnierzy. Z biegiem czasu rozbudowywano także osadę wokół fortu Rozciągała się ona na zachód do Ludgate Hill i na wschód do Tower Hill. Londinium zostało najważniejszym miastem w Brytanii, zastępując Camulodunum jako stolicę prowincji.
W II wieku w Londinium mieszkało około 45-60 tysięcy ludzi. W mieście powstała bazylika, wybudowano łaźnię, amfiteatr, Pałac Gubernatorów i wiele świątyń oraz bogatych domostw.
Pomiędzy 190 a 225 rokiem Rzymianie wznieśli Mur Londyński, konstrukcję obronną z kamienia o długości prawie 5 kilometrów, który bronił dostępu do Londinium od strony lądu. Obok Muru Hadriana, był to największy projekt budowlany, jakie Cesarstwo Rzymskie zrealizowało w Brytanii. Nie wiadomo dokładnie, jaki był powód budowy muru, ale być może było to związane z atakami Piktów na Londinium. W kolejnych latach miasto odpierało coraz liczniejsze najazdy. Pomiędzy 312 a 314 rokiem utworzono w Londinium biskupstwo. Sto lat później ostatni rzymscy żołnierze opuścili Londinium i Brytanię. Po 410 roku Londinium stopniowo pustoszało i podupadało. Ostatni mieszkańcy Londinium opuścili miasto w połowie V wieku.
Teren Londinium został ponownie zasiedlony w IX wieku w czasie najazdów Wikingów. Jedna z kronik podaje, że Londyn został ponownie założony przez króla Wesseksu, Alfreda Wielkiego jako Lundenburg.
Czytaj też:
Boudika. Legendarna pogromczyni Rzymu. Dlaczego jej zemsta była tak straszna?Czytaj też:
Rosetta, Uluburun, Derinkuyu. Siedem wielkich zabytków odkrytych przez przypadekCzytaj też:
Sperlonga. Ukryta willa przyjemności cesarza Tyberiusza