Okazuje się, że najstarsza część Wielkiego Muru Chińskiego pochodzi z około VIII wieku p.n.e. z czasów późnej Zachodniej Dynastii Zhou lub początków Wschodniej Dynastii Zhou z tzw. Okresu Wiosen i Jesieni (dynastie te panowały nad Chinami od 1045 do 256 roku p.n.e.).
Wielki Mur starszy, niż sądzono
Odkrycia kolejnej części Muru Chińskiego dokonano w dystrykcie Changqing w Jinan w prowincji Szantung. Badania prowadził Instytut Zabytków Kulturowych i Archeologii Prowincji Szantung w wiosce Guangli. Były to pierwsze od dawna wykopaliska prowadzone przy Wielkim Murze. Zespół naukowców pobrał próbki gleby, roślin i zastosował zaawansowane metody datowania (datowanie węglem oraz optyczne stymulowana luminescencja). Wcześniej niestosowane sposoby badań pozwoliły postawić nowe tezy na temat historii budowy muru oraz technik, jakie wówczas stosowano.
Dzięki porównaniu źródeł pisanych z badanymi artefaktami i próbkami, ustalono, że sekcja muru znana jako Wielki Mur Qi była budowana w kilku etapach. To podważa wcześniejsze założenia i daje obraz tego, jak złożone dzieje ma Wielki Mur.
Wielki Mur Qi jest najwcześniejszym i najdłużej znanym odcinkiem Muru Chińskiego. Ma on ponad 640 kilometrów długości i rozciąga się od Changqing na zachodzie do Qingdao na wschodnim wybrzeżu. Pierwotnie wyznaczał on granice państwa i pełnił role obronne przed zagrożeniami zewnętrznymi, w szczególności ze strony społeczności koczowniczych z zachodu i północy. Z czasem zaczął też pełnić funkcje prestiżowe – wielkość muru wskazywała na potęgę i siłę państwa chińskich władców.
Najstarsze części muru pochodzące (mniej więcej) z Okresu Wiosen i Jesieni nie były jeszcze tak potężne. Ich wzmacnianie rozpoczęto dopiero w kolejnym okresie rządów dynastii Zhou, którą określa się jako Okres Walczących Królestw. W tamtym czasie Wielki Mur osiągnął 30 metrów wysokości. Różnice w konstrukcji muru wskazują na znaczny postęp chińskich inżynierów. Wczesne budowle opierały się na prymitywnych materiałach. Z czasem używano coraz trwalszych materiałów i coraz lepiej potrafiono je ze sobą łączyć, aby tworzyły konstrukcje, które będą w stanie przetrwać długie lata.
Najnowsze wykopaliska ujawniły ponadto istnienie izb mieszkalnych pod wczesnymi murami w północnej części Muru Chińskiego. Mieszkania te mają kwadratowe fundamenty, co wskazuje, że istniały one przed budową muru. Nie wiadomo jak długo po wybudowaniu fortyfikacji mieszkańcy tych domów korzystali jeszcze ze swoich mieszkań.
Wielki Mur Chiński to jedna z najbardziej rozległych struktur budowlanych w historii świata. Pierwotnie składał się z wielu równoległych murów. Rozciągał się w północnych Chinach i w części południowej Mongolii. Najlepiej zachowany odcinek, datowany na dynastię Ming (1368-1644), rozciągał się na długości aż 8850 kilometrów.
Niewykluczone, że istnieją jeszcze starsze sekcje muru, niż ta, którą ostatnio odkryto. Pierwsze fortyfikacje mogły być bowiem budowane już w VII wieku p.n.e. przez różnych niezależnych władców chińskich. Różne „mury chińskie” zostały połączone w jeden system obronny w III wieku p.n.e.
Czytaj też:
Terakotowa Armia: nowe znalezisko w grobowcu Pierwszego CesarzaCzytaj też:
Rosetta, Uluburun, Derinkuyu. Siedem wielkich zabytków odkrytych przez przypadekCzytaj też:
Smoki, wielkie gady? Kiedy ludzie uświadomili sobie, że istniały dinozaury