Wraz z zabójstwem rzymskiego dyktatora Juliusza Cezara w 44 roku p.n.e. w Rzymie zaczęła się wojna domowa. Aby zakończyć walki, trzech najsilniejszych walczących utworzyło koalicję – Drugi Triumwirat. W jego skład wchodzili: Oktawian, wybrany dziedzicem przez Cezara, Marek Antoniusz, potężny generał oraz Lepidus, rzymski mąż stanu. Imperium zostało podzielone na trzy części.
Antoniusz objął administrację wschodnich prowincji. Po przybyciu do Azji Mniejszej, w 41 roku p.n.e. wezwał do siebie królową Kleopatrę. Miał podejrzenia, że egipska królowa pomagała jego wrogom – była w końcu kochanką Cezara i miała z nim syna, Cezariona.
Królowa Egiptu
Czy relacje z królową Egiptu ułożyły się tak, jak planował Antoniusz? Kleopatra i rzymski wódz od razu zakochali się w sobie. Antoniusz zachwycił się Kleopatrą, kiedy ta przybyła do Tarsu na przyozdobionej barce rzecznej, przebrana za Wenus, rzymską boginię miłości.
Do Aleksandrii wrócili już razem i spędzili wspólnie kilka miesięcy. W 40 roku p.n.e. Antoniusz powrócił do Rzymu, aby poślubić siostrę Oktawiana, Oktawię. Chciał naprawić coraz bardziej napięte stosunki z przyszłym Augustem. Triumwirat jednak chwiał się w posadach i było jasne, że sojusz się nie utrzyma. W 37 roku p.n.e. Antoniusz porzucił na jakiś czas żonę i wyjechał na Wschód. Kleopatra miała dołączyć do niego w Syrii wraz z dziećmi (bliźniętami), które urodziła po wyjeździe Antoniusza do Rzymu.
Antoniusz przygotowywał się do kampanii wojennej przeciwko Partom. Cały wysiłek okazał się jednak próżny, a wojska rzymskie przegrały. Porażka bardzo źle wpłynęła na prestiż Antoniusza. Dużo lepiej powiodło mu się dwa lata później w Armenii, skąd Antoniusz powrócił jako zwycięzca. Po tej kampanii urządzono triumfalny pochód ulicami Aleksandrii, w trakcie którego Antoniusz i Kleopatra zasiedli w złotych tronach, a ich dzieci otrzymały tytuły królewskie.
W Rzymie, tak dobre relacje Antoniusza z Egiptem bardzo się nie podobało. Uważano, że Antoniusz znajduje się pod dużym wpływem Kleopatry, a ich dzieci mogą uzurpować sobie prawo do rządów w Rzymie, na co nikt nie mógł się zgodzić.
W roku 31 p.n.e. Oktawian wypowiedział Kleopatrze wojnę. Wrogowie Oktawiana, których w Rzymie także nie brakowało, udzielili wsparcia Antoniuszowi.
Bitwa pod Akcjum
2 września 31 roku p.n.e. doszło do bitwy morskiej pod Akcjum. Antoniusz dysponował flotą liczącą około 170 wielkich jednostek. Flota Kleopatry obejmowała 60 okrętów, mniejszych, ale bardzo zwrotnych. Na przeciwko nich stanęła flota Oktawiana licząca 400 okrętów. Po wielu godzinach ciężkich walk, kiedy szala zwycięstwa zaczęła się przechylać na stronę Oktawiana, Kleopatra wyrwała się z okrążenia i wraz ze swoimi okrętami popłynęła w stronę Egiptu. Antoniusz, widząc uciekającą kochankę, podążył za nią, porzucając większość swojej floty. Zrobił to zbyt wcześnie – wiatr sprzyjał jego ludziom i jego flota miała jeszcze szansę wygrać bitwę, jednak pozbawieni dowództwa żołnierze, choć walczyli dzielnie jeszcze przez dłuższy czas, w końcu poddali się Oktawianowi. Na lądzie wojna trwała tydzień dłużej, aż ostatni żołnierze Antoniusza poddali się wojskom Oktawiana.
Rok później Aleksandria została otoczona przez siły Oktawiana. Wtedy do Antoniusza dotarła pogłoska, że Kleopatra targnęła się na swoje życie. Usłyszawszy to, rzucił się na własny miecz, popełniając samobójstwo. Nastąpiło to w chwili, kiedy nadeszły wieści, że plotka była fałszywa. Kleopatra długo rozpaczała po utracie Antoniusza, lecz wojna z Oktawianem wciąż trwała, choć jej koniec był łatwy do przewidzenia. 12 sierpnia 30 roku p.n.e. po spotkaniu ze zwycięskim Oktawianem, Kleopatra zamknęła się w swojej komnacie i odebrała sobie życie.
Oktawian wkrótce potem zamordował syna Kleopatry, Cezariona, przyłączył Egipt do Imperium Rzymskiego. Skarbiec Kleopatry wykorzystał, aby spłacić swoich weteranów. W 27 roku p.n.e. Oktawian przybrał tytuł Augusta. Jest uważany za pierwszego cesarza (choć faktycznie nim nie był; rządził Rzymem jako primus inter pares, czyli „pierwszy spośród równych”) i jednego z najlepszych rzymskich władców w całej jego historii.
Czytaj też:
Cyceron. Odwieczny wróg populistów i demagogówCzytaj też:
Marek Antoniusz. Wielki wódz czy mściwy przeciwnik Oktawiana?Czytaj też:
Kleopatra VII. Ostatnia królowa Egiptu, kochanka Cezara i Antoniusza i jej samobójcza śmierć