Pluszowy miś to jedna z najbardziej kultowych i powszechnie dostępnych zabawek. Choć może się wydawać, że maskotki te istniały „od zawsze”, to ich historia nie jest wcale taka długa. Dlaczego pluszowy miś po angielsku nazywa się Teddy bear, kto był jego pomysłodawcą i co wspólnego ma z nim prezydent Stanów Zjednoczonych Theodore Roosevelt?
Prezydent – miłośnik przyrody
Theodore Roosevelt (1858-1919) był 26. prezydentem Stanów Zjednoczonych. Czas wolny uwielbiał spędzać na świeżym powietrzu. Był jednym z pierwszych przywódców, który zwracał większą uwagę na ochronę przyrody. Uważał, że o przyrodę należy dbać instytucjonalnie, a tym samym w 1902 roku powołał do istnienia Biuro Leśnictwa oraz podpisał ustawę, która regulowała powstawanie parków krajobrazowych. Roosevelt bardzo cenił naturę, co nie przeszkadzało mu być zarazem myśliwym. Polowania, w których brał udział stały się w USA motywem wielu anegdot, ale także powodem krytyki oraz tematem karykatur. Jedno z polowań prezydenta Roosevelta stało się natomiast przyczynkiem do powstania pluszowego misia.
W listopadzie 1902 roku prezydent Roosevelt urządzał polowanie na terenie stanu Mississippi. Podczas wyprawy przewodnikom udało się złapać niedźwiedzia i ogłuszyć go pałką. Zwierzę zostało przywiązane do drzewa, a prezydenta powiadomiono, że czeka na niego znacznych rozmiarów trofeum, które może teraz osobiście zastrzelić. Roosevelt, widząc przywiązanego niedźwiedzia, miał się zdenerwować i oświadczyć, że zabicie zwierzęcia w takim stanie byłoby zachowaniem niesportowym i niegodnym. Odmówił więc wykonania strzału.
Inna wersja wydarzeń mówi o tym, że Roosevelt sam trafił na chorego, rannego niedźwiedzia, a widząc jego wielkie cierpienie, postanowił go zastrzelić. Jakkolwiek nie było, wydarzenie z prezydenckiego polowania ukazało Roosevelta jako człowieka wrażliwego i pełnego empatii, choć z zewnątrz wydawał się szorstki i bardzo zasadniczy.
Pluszowy miś, Teddy bear – historia
Incydent z polowania prezydenta szybko trafił do wiadomości publicznej. Wydarzenie z Mississippi znalazło się nawet w popularnej w Stanach Zjednoczonych kreskówce autorstwa Clifforda Berrymana. Aby wywołać jeszcze większe wrażenie na widzach i czytelnikach, niedźwiedzia z polowania Roosevelta zaczęto ukazywać jako małego, bezbronnego niedźwiadka (taki wizerunek zobaczyć można na różnych rysunkach z tamtego okresu).
Opowieść o prezydencie i niedźwiedziu zainspirowała wówczas pochodzącego z Nowego Jorku sklepikarza, Morrisa Michtoma i jego żonę Rose. Wykonali oni pluszowego misia, którego, na cześć prezydenta, nazwali Teddy. Niedługo później skontaktowali się podobno z Białym Domem z prośbą o możliwość sprzedaży misiów pod nazwą „Teddy bear”. Zgodzić miał się na to sam prezydent Roosevelt.
Pluszowy miś pojawił się na stałe w witrynie sklepowej pana Michtoma 15 lutego 1903 roku i szybko stał się prawdziwym hitem. Pluszowa zabawka zwana Teddym podbiła serca milionów amerykańskich dzieci, a niewielka firma z Nowego Jorku zaczęła wkrótce produkować także inne pluszowe zabawki.
Niezależnie od Michtomów, pomysł na pluszowego misia narodził się w niemieckiej firmie założonej w 1880 roku przez Margarete Steiff. Produkcja niemieckich misiów ruszyła w 1902 roku. Jego twórcą był Richard Steiff (siostrzeniec Margarete), który naszkicował zabawkę na podstawie niedźwiedzi, które oglądał w zoo. Niemiecki miś (który, inaczej niż amerykański, „potrafił” ruszać rękami i nogami) trafił do sprzedaży w drugiej połowie 1903 roku. Choć amerykańskie i niemieckie misie powstały niemal w tym samym czasie, obie firmy nie wiedziały nic o swoich pomysłach, zatem nie ma mowy o żadnym plagiacie.
Pierwsze niemiecki pluszowe misie okazały się niestety mało wytrzymałe. Do dzisiaj nie przetrwał żaden oryginalny egzemplarz z początku XX wieku. Firma Steiff istnieje jednak nadal i wciąż produkuje zabawki, także kultowe pluszowe misie.
Czytaj też:
Góry Olbrzymie. Pierwsze wędrówki po KarkonoszachCzytaj też:
Prohibicja. "Szlachetny eksperyment" i wpływy mafii. 10 faktówCzytaj też:
Czy Wielki Sfinks to bardziej dzieło przyrody, niż człowieka? Nowe badaniaCzytaj też:
Sagrada Familia. Dzieło życia Gaudiego. Kiedy koniec budowy?