W 1291 r. król Wacław II zajął Kraków i wkrótce zaatakował Władysława Łokietka rządzącego ziemią sandomierską. Książę wycofał się do Sieradza, ale Czesi zdobyli miasto i Łokietek dostał się do niewoli. Książę zrzekł się pretensji do Krakowa i Sandomierza oraz złożył hołd ze swoich posiadłości na Kujawach.
Niebawem pod rządami Wacława znalazła się większość ziem polskich: Małopolska, Wielkopolska, Pomorze Gdańskie, ziemie sieradzka i łęczycka. Zwierzchnictwo czeskiego króla uznała część Piastów śląskich, a jeden z książąt mazowieckich poślubił jego siostrę. We wrześniu 1300 r. Wacław koronował się w Gnieźnie na króla Polski, a pod jego berłem nastąpiło zjednoczenie naszego kraju po blisko dwóch wiekach rozbicia dzielnicowego, o czym obecnie się zapomina.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.