Pierwszy samobieżny ciągnik drogowy zbudował Nicolas-Joseph Cugnot w 1769 r. Pojazdy takie – napędzane silnikami parowymi – budowano w kolejnych latach, choć dużo popularniejsze były ich wersje jeżdżące po szynach, zwane lokomotywami. W drugiej połowie XIX w. popularność zyskał natomiast napęd elektryczny – w tym przypadku samochodów elektrycznych było dużo więcej niż elektrycznych lokomotyw i tramwajów.
Na przełomie wieków XIX i XX dominowały pociągi, ale samochody były już dość popularne, szczególnie w miastach. Przewozy towarowe wykonywano głównie automobilami z napędem parowym, przewozy pasażerskie zaś – samochodami z napędem elektrycznym. Silniki spalinowe wykorzystywano głównie w nielicznych autach, które wyjeżdżały na wieś, gdzie dostęp do elektryczności – a także węgla i pary – był trudny. Samochody jednak z rzadka opuszczały miasta, ponieważ poza nimi nie było odpowiednich dróg.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.