Robert Kennedy (zwany Bobbym, 5 czerwca 1968 r. świętował zwycięstwo w prawyborach Partii Demokratycznej w Stanie Kalifornia. Wydawało się, że droga do Białego Domu stoi dla niego otworem i ambitny polityk będzie kontynuował dzieło swojego tragicznie zmarłego brata Johna F. Kennedy'ego. Niestety, po wygłoszeniu przemówienia, w trakcie przejścia na konferencję prasową w Hotelu Ambasador w Los Angeles, Roberta Kennedy'ego dosięgła kula zamachowca. Jak wyglądał życiorys człowieka, który po śmierci JFK stał się filarem rodziny Kennedych?
Od asystenta to prawej ręki prezydenta
Robert Kennedy był siódmym dzieckiem Rose i Josepha P. Kennedych, urodził się 20 listopada 1925 r. w Brookline, w stanie Massachusetts. Rodzina wiele razy się przeprowadzała przez co Robert często zmieniał szkoły. Od 1942 r. uczęszczał do Milton Academy, a w 1948 r. (po odbyciu służby wojskowego; służył w marynarce wojennej) ukończył Harvard z tytułem bakałarza (licencjata) nauk politycznych. Naukę kontynuował w University of Virginia School of Law, którą ukończył w 1951 r. Podczas nauki w Wirginii poślubił Ethel Skakel, z którą doczekał się jedenaściorga dzieci (najmłodsza córka urodziła się siedem miesięcy po jego śmierci).
Z końcem 1951 r. przeprowadził się z rodziną do Waszyngtonu, gdzie rozpoczął pracę jako prawnik w Sekcji Bezpieczeństwa Wewnętrznego Wydziału Karnego Departamentu Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych. W lutym 1952 r. został przeniesiony na Brooklyn, gdzie pracował jako asystent prokuratora generalnego we wschodnim Nowym Jorku. Jednocześnie rozpoczął działalność polityczną, a dzięki wpływom ojca został mianowany w 1953 r. asystentem Stałej Podkomisji Dochodzeniowej Senatu.
Robert Kennedy był mocno zaangażowany w rozwój kariery politycznej swojego brata Johna. To on stał za sukcesami jego kampanii do Senatu w 1952 r., a następnie w kampanii prezydenckiej w 1960 r. Po objęciu prezydentury przez Johna Kennedy’ego został przez niego mianowany na stanowisko prokuratora generalnego. „Bobby” szybko dał się poznać jako ten, który wydał wojnę przestępczości zorganizowanej. Statystyki wskazują, że w czasie jego kadencji liczba wyroków przeciwko mafii wzrosła ośmiokrotnie.
Robert był jednocześnie jednym z najbliższych współpracowników brata. To on był m.in. jedną z kluczowych postaci zaangażowanych w kwestię zażegnania tzw. kryzysu berlińskiego w 1961 r. wywołanego przez ultimatum przywódcy ZSRS Nikity Chruszczowa, w którym żądał on wycofania wojsk państw zachodnich z Berlina. Dzięki zakulisowym działaniom Roberta Kennedy'ego doszło do zwołania szczytu w Wiedniu w czerwcu 1961 r., na którym Nikita Chruszczow spotkał się z Johnem Kennedym.
W senacie
Robert Kennedy zaangażował się ponadto w sprawy związane z egzekwowaniem praw obywatelskich, popierał równość rasową – oficjalnie wspierał działania Marthina Luthera Kinga. Domagał się aby urzędy na wszystkich poziomach administracji wprowadziły desegregację. Dziewięć miesięcy po śmierci Johna Kennedy’ego podjął decyzję o starcie w wyborach do Senatu. Ogłosił swoją kandydaturę 25 sierpnia 1964 r. Wygrana w wyborach i senatorski fotel miały być preludium do późniejszej bitwy o Biały Dom. Jako senator dał się poznać jako przeciwnik amerykańskiego zaangażowania w wojnę w Wietnamie. Interesował się też polepszeniem sytuacji najbiedniejszych Amerykanów. Pracował m.in. przy ustawach, które zachęcały przemysł prywatny do lokalizowania się na obszarach dotkniętych ubóstwem, aby właśnie tam tworzyć nowe miejsca pracy. Angażował się także w ruch obrony praw pracowniczych.
Przerwana kampania. Zamach
Choć początkowo nie chciał startować w wyborach prezydenckich, to, zachęcany przez otoczenie, zmienił zdanie. Podobno momentem przełomowym, który miał go przekonać do startu w wyścigu o fotel prezydencki, miało być spotkanie z działaczem na rzecz praw obywatelskich Césarem Chávezem, który prowadził strajk głodowy w obronie praw mniejszości latynoskiej mieszkającej w Stanach, zwłaszcza ich praw pracowniczych.
Robert Kennedy nie bał się tłumów, pokochał wystąpienia na ulicach miast, a wielu ludzi było nim coraz bardziej zachwyconych. Wydawało się, że Biały Dom jest dla Kennedy'ego niemal na wyciągnięcie ręki. Wszystko zmieniło się 5 czerwca 1968 r., kiedy dokonano zamachu na życie kolejnego z braci Kennedych.
Zamachowcem, który oddał strzały w kierunku Roberta Kennedy’ego był 24-letni Palestyńczyk Sirhan Sirhan. Jego atak miał być protestem przeciwko wspieraniu przez USA polityki Izraela (a konkretnie za wsparcie w wojnie sześciodniowej). Napastnika obezwładniono i szybko zatrzymano (odsiaduje on karę dożywotniego więzienia; jego kolejne wnioski o zwolnienie warunkowe są odrzucone). Sirhan od samego początku twierdził, że nie pamięta chwili zabicia Roberta Kennedy'ego, co tłumaczył zamroczeniem alkoholowym. W 2011 r. prawnicy Sirhana wskazali z kolei na możliwość, że Sirhan w chwili zabójstwa znajdował się w stanie... hipnozy, a ktoś sterował jego działaniami. Jednocześnie wokół śmierci Roberta Kennedy'ego (podobnie jak wcześniej jego brata Johna) narosło wiele teorii spiskowych - najsłynniejsza z nich mówi, że Sirhan nie działał sam, był jedynie narzędziem w rękach wysoko postawionych mocodawców.
Pomimo błyskawicznej akcji reanimacyjnej i przeprowadzonej operacji nie udało się ocalić życia obiecującego polityka. Robert Kennedy zmarł dzień po zamachu, 6 czerwca 1968 r.
Czytaj też:
John F. Kennedy. Kolejny prezydent Stanów Zjednoczonych, który zginął w zamachuCzytaj też:
Richard Nixon w Polsce. Jak witała go Polska za czasów Gierka?Czytaj też:
Fidel Castro. Ponad 50 lat rządów i Kuba na skraju przepaściCzytaj też:
Ted Kaczynski. Kim był słynny "Unabomber"?