Francisco Pizarro urodził się 16 marca 1478 w Trujillo (Hiszpania) jako nieślubne dziecko Franciski González Mateos i Gonzalo Pizarro Rodrigueza de Aguilar. Związek ten był mezaliansem: matka Pizarra była chłopką, zaś ojciec kapitanem hiszpańskiej armii.
Niewiele wiadomo o najwcześniejszym okresie jego życia. Być może tuż po urodzeniu Francisco, matka porzuciła go na schodach jednego z kościołów. Pewne jest to, że jako dziecko zajmował się m.in. dokarmianiem świń. Prawdopodobnie do końca życia Pizarro pozostał analfabetą.
Pewnego dnia Francisco Pizarro usłyszał legendę o krainie złota w dalekim Nowym Świecie, na terenie państwa Inków. Od tego momentu zdobycie tej krainy stało się jego marzeniem.
Eksploracja Ameryki
W 1502 roku Pizarro rozpoczął pierwszą podróż do Ameryki. W 1513 roku był towarzyszem Vasco Nuneza w wyprawie w trakcie, której przekroczono przesmyk panamski. Dokonując tego przełomowego odkrycia podróżnicy zostali pierwszymi Europejczykami, który zobaczyli Ocean Spokojny. Po roku Francisco Pizarro został bliskim współpracownikiem zarządcy terenów dzisiejszej Panamy.
W 1526 roku Pizarro zorganizował drugą wyprawę i dotarł do Rio Santa w Peru. Bogactwa tego kraju zrobiły na nim ogromne wrażenie. Postanowił wówczas udać się do Hiszpanii, aby zdobyć pieniądze na podbój Peru. W 1529 r. król Karol I (cesarz Karol V) wyznaczył Pizarra na gubernatora Peru i dał mu 180 ludzi oraz 3 statki. W 1532 roku Francisco Pizarro porozumiał się z Manco Incą, żądnym przejęcia władzy od władcy Inków Atahualpy. Koalicja ta doprowadziła do zamordowania (poprzez uduszenie garotą) władcy imperium Inków, i w konsekwencji, zdobycia przez siły konkwistadorów legendarnego Cuzco. Pizarro i Manco Inka wkroczyli do bronionego przez resztki sił Atahualpy Cuzco. Inkaski sojusznik Pizarro został osadzony na tronie jako marionetkowy władca państwa Inków.
Chciwość odkrywcy
Alians Manco Inki z Francisco Pizarro trwał niewiele ponad dwa lata. Z powodu wielkiej chciwości Hiszpanów, Inka zbiegł z Cuzco i w 1534 roku wydał wojnę siłom hiszpańskim. Próbował on zająć Cuzco, lecz armia Pizarro była zdecydowanie lepiej wyposażona i plany zajęcia miasta okupowanego przez Hiszpanów nie powiodły się. Dodatkowym czynnikiem, który pomógł Hiszpanom zwyciężyć, było wsparcie okazane im przez kilkanaście tysięcy inkaskich bojowników inspirowanych przez niechętne Manco Ince rody.
Pomimo kontrowersji związanych z poczynaniami Francisco Pizarro i innych odkrywców należy pamiętać, że to głównie dzięki ich odkryciom poznaliśmy ogromne terytoria na obszarach dzisiejszego Peru, Ekwadoru, Boliwii, Kolumbii, Chile i Argentyny. Dzięki umiejętnościom dyplomatycznym i przebiegłości Francisco Pizarro tereny te były stopniowo podbijane przez Hiszpanów w kolejnych dziesięcioleciach.
Sam Francisco Pizarro wielokrotnie brał udział w wojnach pomiędzy konkwistadorami. Wielu z nich chciało bowiem zdobyć kontrolę nad najcenniejszymi terenami i przypisać sobie zasługi ich podbicia. W trakcie jednego z konfliktów, Pizarro zginął z rąk Diego de Almagro Juniora, który chciał pomścić swojego ojca, którego wcześniej Pizarro rozkazał zabić. Francisco Pizarro zmarł 6 czerwca 1541 roku w Limie.
Czytaj też:
Koniec imperium Inków. Ścięcie Tupaka AmaruCzytaj też:
Podróż Karola Darwina na GalapagosCzytaj też:
Pizarro i podbój państwa Inków. Jak zginął Atahualpa, ostatni władca imperiumCzytaj też:
El Dorado i legendarne złote miasta. Poszukiwano ich ponad 200 lat