Mateczka Kozłowska i biskupki

W 1893 r., Maria Franciszka doznała objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia Bożego. Jego treścią była konstatacja upadku moralnego świata, w tym duchowieństwa katolickiego. Maria Franciszka otrzymała polecenie założenia męskiego zgromadzenia księży „na większą chwałę Bożą i Cześć Przenajświętszej Marii Panny”, które miało zająć się odnową moralną duchowieństwa. Usłyszała, że ma być dla nich „mistrzynią i matką”. Objawienie wymieniało trzech pierwszych kapłanów do tego zgromadzenia.

Maria Franciszka miała wątpliwości, czy jest właściwe, by księża słuchali kobiety. W kolejnym objawieniu usłyszała odpowiedź: „Kiedy Kapłani tak poniżyli godność swoją, że poddają się kobietom, z któremi grzeszą i ich słuchają, to dlaczego ma być niewłaściwym, żeby Kapłan Świątobliwy w sprawach dla Większej Chwały Bożej nie miał słuchać kobiety?”. Maria Franciszka Kozłowska otrzymała polecenie szerzenia kultu Przenajświętszego Sakramentu i wzywania pomocy Matki Boskiej dla wyjednania Bożego Miłosierdzia.

Do zgromadzenia księży mariawitów – zaakceptowanego początkowo przez o. Honorata Koźmińskiego; później stanie się krytykiem jego i Kozłowskiej – przystąpiło kilkudziesięciu duchownych. „W parafiach na prowincji kapłani zaczęli gorliwą i energiczną pracę nad umoralnieniem i uaktywnieniem życia religijnego wiernych, wprowadzali częstą spowiedź i Komunię Świętą, krzewili niesienie Chrystusa w Eucharystii i wzywanie pomocy Marii. Takie praktyki spowodowały zwrot ludu do przysłanych kapłanów, co z kolei nie podobało się proboszczom sąsiednich parafii. Składali więc skargi do biskupów diecezjalnych na szkodliwą, ich zdaniem, działalność księży mariawitów” – pisał Stanisław Rybak w publikacji „Mariawityzm. Studium historyczne”.

W 1903 r. Maria Felicja Kozłowska, nazywana „Mateczką”, wraz z kilkunastoma kapłanami pojechała do Watykanu, by przedstawić objawienia i sprawę zgromadzenia mariawitów. Zostali przyjęci przez papieża Piusa X. Objawienia Kozłowskiej zostały uznane przez papieża za halucynacje.

W 1929 r. abp Kowalski – powołując się m.in. na to, że Matka Boska po śmierci Jezusa była pierwszą kapłanką i mistrzynią dla apostołów – wprowadził kapłaństwo kobiet, wyświęcając 12 sióstr, a jego żona Izabela Wiłucka została biskupką, z tytułem arcykapłanki. Jak stwierdzał Borys Przedpełski w artykule „Kapłaństwo kobiet w Kościele mariawickim”, wierni z entuzjazmem przyjęli kapłanki, które cieszyły się początkowo ich wielkim poparciem.

Dzisiaj Starokatolicki Kościół Mariawitów liczy ok. 23 tys. wyznawców. Opiera się na Piśmie Świętym, postanowieniach siedmiu pierwszych soborów powszechnych, a także na objawieniach św. Marii Franciszki Kozłowskiej. Celibat duchownych – są nimi tylko mężczyźni – nie jest obowiązkowy. Kościół Katolicki Mariawitów liczy ok. 2 tys. wyznawców, a większość duchownych, włącznie z głową Kościoła, stanowią kobiety. Kult „Mateczki” odgrywa zaś znacznie większą rolę niż w Kościele Starokatolickim Mariawitów.